σκυτοτόμος

σκυτοτόμος

Ancient Greek

Etymology

From σκῦτος (skûtos, “hide, skin”) +‎ τέμνω (témnō, “to cut, separate”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skyː.to.tó.mos/ → /scy.toˈto.mos/ → /sci.toˈto.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skyː.to.tó.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sky.toˈto.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /scy.toˈto.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /scy.toˈto.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sci.toˈto.mos/

Noun

σκῡτοτόμος • (skūtotómos) m (genitive σκῡτοτόμου); second declension

1. leather-cutter, worker in leather
2. shoemaker, cobbler

Declension

Second declension of ὁ σκῡτοτόμος; τοῦ σκῡτοτόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκῡτοτόμος ho skūtotómos	τὼ σκῡτοτόμω tṑ skūtotómō	οἱ σκῡτοτόμοι hoi skūtotómoi
Genitive	τοῦ σκῡτοτόμου toû skūtotómou	τοῖν σκῡτοτόμοιν toîn skūtotómoin	τῶν σκῡτοτόμων tôn skūtotómōn
Dative	τῷ σκῡτοτόμῳ tôi skūtotómōi	τοῖν σκῡτοτόμοιν toîn skūtotómoin	τοῖς σκῡτοτόμοις toîs skūtotómois
Accusative	τὸν σκῡτοτόμον tòn skūtotómon	τὼ σκῡτοτόμω tṑ skūtotómō	τοὺς σκῡτοτόμους toùs skūtotómous
Vocative	σκῡτοτόμε skūtotóme	σκῡτοτόμω skūtotómō	σκῡτοτόμοι skūtotómoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκυτοτομέω (skutotoméō)

References

• “σκυτοτόμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σκυτοτόμος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• σκυτοτόμος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σκυτοτόμος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963