σκηνογράφος

σκηνογράφος

Ancient Greek

Etymology

From σκηνή (skēnḗ, “tent; stage”) +‎ -γράφος (-gráphos, “writer, painter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skɛː.no.ɡrá.pʰos/ → /sci.noˈɣra.ɸos/ → /sci.noˈɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skɛː.no.ɡrá.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ske̝.noˈɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sci.noˈɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sci.noˈɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sci.noˈɣra.fos/

Noun

σκηνογρᾰ́φος • (skēnográphos) m (genitive σκηνογρᾰ́φου); second declension

1. scene-painter

   Synonym: σκιαγράφος (skiagráphos)

Declension

Second declension of ὁ σκηνογρᾰ́φος; τοῦ σκηνογρᾰ́φου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκηνογρᾰ́φος ho skēnográphos	τὼ σκηνογρᾰ́φω tṑ skēnográphō	οἱ σκηνογρᾰ́φοι hoi skēnográphoi
Genitive	τοῦ σκηνογρᾰ́φου toû skēnográphou	τοῖν σκηνογρᾰ́φοιν toîn skēnográphoin	τῶν σκηνογρᾰ́φων tôn skēnográphōn
Dative	τῷ σκηνογρᾰ́φῳ tôi skēnográphōi	τοῖν σκηνογρᾰ́φοιν toîn skēnográphoin	τοῖς σκηνογρᾰ́φοις toîs skēnográphois
Accusative	τὸν σκηνογρᾰ́φον tòn skēnográphon	τὼ σκηνογρᾰ́φω tṑ skēnográphō	τοὺς σκηνογρᾰ́φους toùs skēnográphous
Vocative	σκηνογρᾰ́φε skēnográphe	σκηνογρᾰ́φω skēnográphō	σκηνογρᾰ́φοι skēnográphoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκηνογρᾰφέω (skēnographéō)
• σκηνογρᾰφῐ́ᾱ (skēnographíā)
• σκηνογρᾰφῐκός (skēnographikós)

 

Further reading

• “σκηνογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκηνογράφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette