σκελετός

σκελετός

Ancient Greek

Etymology

From σκέλλω (skéllō, “to dry up, parch”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ske.le.tós/ → /sce.leˈtos/ → /sce.leˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ske.le.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ske.leˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sce.leˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sce.leˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sce.leˈtos/

Adjective

σκελετός • (skeletós) m (feminine σκελετή, neuter σκελετόν); first/second declension

1. dried up, withered

Declension

First and second declension of σκελετός; σκελετή; σκελετόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σκελετός skeletós	σκελετή skeletḗ	σκελετόν skeletón		σκελετώ skeletṓ	σκελετᾱ́ skeletā́	σκελετώ skeletṓ		σκελετοί skeletoí	σκελεταί skeletaí	σκελετᾰ́ skeletá
Genitive		σκελετοῦ skeletoû	σκελετῆς skeletês	σκελετοῦ skeletoû		σκελετοῖν skeletoîn	σκελεταῖν skeletaîn	σκελετοῖν skeletoîn		σκελετῶν skeletôn	σκελετῶν skeletôn	σκελετῶν skeletôn
Dative		σκελετῷ skeletôi	σκελετῇ skeletêi	σκελετῷ skeletôi		σκελετοῖν skeletoîn	σκελεταῖν skeletaîn	σκελετοῖν skeletoîn		σκελετοῖς skeletoîs	σκελεταῖς skeletaîs	σκελετοῖς skeletoîs
Accusative		σκελετόν skeletón	σκελετήν skeletḗn	σκελετόν skeletón		σκελετώ skeletṓ	σκελετᾱ́ skeletā́	σκελετώ skeletṓ		σκελετούς skeletoús	σκελετᾱ́ς skeletā́s	σκελετᾰ́ skeletá
Vocative		σκελετέ skeleté	σκελετή skeletḗ	σκελετόν skeletón		σκελετώ skeletṓ	σκελετᾱ́ skeletā́	σκελετώ skeletṓ		σκελετοί skeletoí	σκελεταί skeletaí	σκελετᾰ́ skeletá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σκελετῶς skeletôs				σκελετώτερος skeletṓteros				σκελετώτᾰτος skeletṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

σκελετός • (skeletós) m (genitive σκελετοῦ); second declension

1. dried body, mummy

   Synonym: τᾰ́ρῑχος (tárīkhos)

2. (anatomy) skeleton

Inflection

Second declension of ὁ σκελετός; τοῦ σκελετοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκελετός ho skeletós	τὼ σκελετώ tṑ skeletṓ	οἱ σκελετοί hoi skeletoí
Genitive	τοῦ σκελετοῦ toû skeletoû	τοῖν σκελετοῖν toîn skeletoîn	τῶν σκελετῶν tôn skeletôn
Dative	τῷ σκελετῷ tôi skeletôi	τοῖν σκελετοῖν toîn skeletoîn	τοῖς σκελετοῖς toîs skeletoîs
Accusative	τὸν σκελετόν tòn skeletón	τὼ σκελετώ tṑ skeletṓ	τοὺς σκελετούς toùs skeletoús
Vocative	σκελετέ skeleté	σκελετώ skeletṓ	σκελετοί skeletoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκελετεῐ́ᾱ (skeleteíā)
• σκελέτευμᾰ (skeléteuma)
• σκελετεύω (skeleteúō)
• σκελετῐ́ζω (skeletízō)
• σκελετώδης (skeletṓdēs)

 

Descendants

• → Catalan: esquelet
• → German: Skelett
• Greek: σκελετός (skeletós)
• → Latin: sceletus

Further reading

• “σκελετός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σκελετός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σκελετός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek σκελετός (skeletós, “dried up, skeleton”), from σκέλλω (skéllō, “dry, dry up, make dry, parch”), from Proto-Indo-European *(s)kelh₁- (“to parch, wither”). Compare Greek σκληρός (sklirós, “hard”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ske.leˈtos/

Noun

σκελετός • (skeletós) m (plural σκελετοί)

1. (anatomy, biology) skeleton
2. (cycling) bicycle frame

Declension

declension of σκελετός

case     \\     number	singular	plural
nominative	σκελετός •	σκελετοί •
genitive	σκελετού •	σκελετών •
accusative	σκελετό •	σκελετούς •
vocative	σκελετέ •	σκελετοί •