σιφνιάζω

Ancient Greek

Etymology

From Σίφνος (Síphnos, “Siphnos”) + -άζω (-ázō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /si.pʰni.á.zɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /si.pʰniˈa.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /si.ɸniˈa.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.fniˈa.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.fniˈa.zo/

Verb

σιφνιάζω • (siphniázō)

(literally) to act like a person from the island of Siphnos
to engage in elaborate musical performances resembling those of Philoxenides of Siphnos
(vulgar) to touch someone's buttocks with one's finger

Inflection

Present: σιφνιάζω, σιφνιάζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σιφνιάζω	σιφνιάζεις	σιφνιάζει	σιφνιάζετον	σιφνιάζετον	σιφνιάζομεν	σιφνιάζετε	σιφνιάζουσῐ(ν)
	subjunctive	σιφνιάζω	σιφνιάζῃς	σιφνιάζῃ	σιφνιάζητον	σιφνιάζητον	σιφνιάζωμεν	σιφνιάζητε	σιφνιάζωσῐ(ν)
	optative	σιφνιάζοιμῐ	σιφνιάζοις	σιφνιάζοι	σιφνιάζοιτον	σιφνιαζοίτην	σιφνιάζοιμεν	σιφνιάζοιτε	σιφνιάζοιεν
	imperative		σιφνίαζε	σιφνιαζέτω	σιφνιάζετον	σιφνιαζέτων		σιφνιάζετε	σιφνιαζόντων
middle/ passive	indicative	σιφνιάζομαι	σιφνιάζῃ, σιφνιάζει	σιφνιάζεται	σιφνιάζεσθον	σιφνιάζεσθον	σιφνιαζόμεθᾰ	σιφνιάζεσθε	σιφνιάζονται
	subjunctive	σιφνιάζωμαι	σιφνιάζῃ	σιφνιάζηται	σιφνιάζησθον	σιφνιάζησθον	σιφνιαζώμεθᾰ	σιφνιάζησθε	σιφνιάζωνται
	optative	σιφνιαζοίμην	σιφνιάζοιο	σιφνιάζοιτο	σιφνιάζοισθον	σιφνιαζοίσθην	σιφνιαζοίμεθᾰ	σιφνιάζοισθε	σιφνιάζοιντο
	imperative		σιφνιάζου	σιφνιαζέσθω	σιφνιάζεσθον	σιφνιαζέσθων		σιφνιάζεσθε	σιφνιαζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σιφνιάζειν				σιφνιάζεσθαι
participle	m	σιφνιάζων				σιφνιαζόμενος
	f	σιφνιάζουσᾰ				σιφνιαζομένη
	n	σιφνιᾶζον				σιφνιαζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

σιφνιάζω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading