σιδηρουργεῖον

σιδηρουργεῖον

Ancient Greek

Etymology

From σῐδηρουργός (sidērourgós, “iron worker, smith”) +‎ -εῖον (-eîon).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /si.dɛː.ruːr.ɡêː.on/ → /si.ði.rurˈʝi.on/ → /si.ði.rurˈʝi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /si.dɛː.ruːr.ɡêː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /si.de̝.rurˈɡi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /si.ði.rurˈʝi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.ði.rurˈʝi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.ði.rurˈʝi.on/

Noun

σῐδηρουργεῖον • (sidērourgeîon) n (genitive σῐδηρουργείου); second declension

1. iron-mine

Declension

Second declension of τὸ σῐδηρουργεῖον; τοῦ σῐδηρουργείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ σῐδηρουργεῖον tò sidērourgeîon	τὼ σῐδηρουργείω tṑ sidērourgeíō	τᾰ̀ σῐδηρουργεῖᾰ tà sidērourgeîa
Genitive	τοῦ σῐδηρουργείου toû sidērourgeíou	τοῖν σῐδηρουργείοιν toîn sidērourgeíoin	τῶν σῐδηρουργείων tôn sidērourgeíōn
Dative	τῷ σῐδηρουργείῳ tôi sidērourgeíōi	τοῖν σῐδηρουργείοιν toîn sidērourgeíoin	τοῖς σῐδηρουργείοις toîs sidērourgeíois
Accusative	τὸ σῐδηρουργεῖον tò sidērourgeîon	τὼ σῐδηρουργείω tṑ sidērourgeíō	τᾰ̀ σῐδηρουργεῖᾰ tà sidērourgeîa
Vocative	σῐδηρουργεῖον sidērourgeîon	σῐδηρουργείω sidērourgeíō	σῐδηρουργεῖᾰ sidērourgeîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σιδηρουργεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σιδηρουργεῖον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette