σημειοῦται

σημειοῦται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛː.meː.ôː.tai̯/ → /si.miˈu.tɛ/ → /si.miˈu.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛː.meː.ôː.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.miˈu.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /si.miˈu.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.miˈu.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.miˈu.te/

Verb

σημειοῦται • (sēmeioûtai)

1. third-person singular present mediopassive indicative of σημειόω (sēmeióō)