σεμνολογία

σεμνολογία

Ancient Greek

Etymology

From σεμνός (semnós, “solemn, pompous”) +‎ -λογῐ́ᾱ (-logíā).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sem.no.lo.ɡí.aː/ → /sem.no.loˈʝi.a/ → /sem.no.loˈʝi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sem.no.lo.ɡí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sem.no.loˈɡi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sem.no.loˈʝi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sem.no.loˈʝi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sem.no.loˈʝi.a/

Noun

σεμνολογῐ́ᾱ • (semnologíā) f (genitive σεμνολογῐ́ᾱς); first declension

1. boasting; impressiveness

Declension

First declension of ἡ σεμνολογῐ́ᾱ; τῆς σεμνολογῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σεμνολογῐ́ᾱ hē semnologíā	τὼ σεμνολογῐ́ᾱ tṑ semnologíā	αἱ σεμνολογῐ́αι hai semnologíai
Genitive	τῆς σεμνολογῐ́ᾱς tês semnologíās	τοῖν σεμνολογῐ́αιν toîn semnologíain	τῶν σεμνολογῐῶν tôn semnologiôn
Dative	τῇ σεμνολογῐ́ᾳ têi semnologíāi	τοῖν σεμνολογῐ́αιν toîn semnologíain	ταῖς σεμνολογῐ́αις taîs semnologíais
Accusative	τὴν σεμνολογῐ́ᾱν tḕn semnologíān	τὼ σεμνολογῐ́ᾱ tṑ semnologíā	τᾱ̀ς σεμνολογῐ́ᾱς tā̀s semnologíās
Vocative	σεμνολογῐ́ᾱ semnologíā	σεμνολογῐ́ᾱ semnologíā	σεμνολογῐ́αι semnologíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σεμνολογία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σεμνολογία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette