Σείριος

Σείριος

Ancient Greek

Etymology

From σείριος (seírios, “scorching, destructive”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sěː.ri.os/ → /ˈsi.ri.os/ → /ˈsi.ri.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sěː.ri.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsi.ri.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsi.ri.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsi.ri.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.ri.os/

Proper noun

Σείρῐος • (Seírios) m (genitive Σειρίου); second declension

1. Sirius, the dog star.

Inflection

Second declension of ὁ Σείριος; τοῦ Σειρίου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Σείριος ho Seírios
Genitive	τοῦ Σειρίου toû Seiríou
Dative	τῷ Σειρίῳ tôi Seiríōi
Accusative	τὸν Σείριον tòn Seírion
Vocative	Σείριε Seírie
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.