σέβω

σέβω

Ancient Greek

Etymology

Late formation as the active equivalent of originally deponent σέβομαι (sébomai).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sé.bɔː/ → /ˈse.βo/ → /ˈse.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sé.bɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈse.bo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈse.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈse.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈse.vo/

Verb

σέβω • (sébō)

1. (post-Homeric) to honour with pious awe, to worship, venerate

Conjugation

   Present: σέβω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σέβω	σέβεις	σέβει	σέβετον	σέβετον	σέβομεν	σέβετε	σέβουσῐ(ν)
	subjunctive	σέβω	σέβῃς	σέβῃ	σέβητον	σέβητον	σέβωμεν	σέβητε	σέβωσῐ(ν)
	optative	σέβοιμῐ	σέβοις	σέβοι	σέβοιτον	σεβοίτην	σέβοιμεν	σέβοιτε	σέβοιεν
	imperative		σέβε	σεβέτω	σέβετον	σεβέτων		σέβετε	σεβόντων
		active
infinitive		σέβειν
participle	m	σέβων
	f	σέβουσᾰ
	n	σέβον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσεβον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσεβον	ἔσεβες	ἔσεβε(ν)	ἐσέβετον	ἐσεβέτην	ἐσέβομεν	ἐσέβετε	ἔσεβον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

• See σέβομαι (sébomai) for other verb forms.

References

• “σέβω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σέβω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers