πυκνόκομον

πυκνόκομον

Ancient Greek

Etymology

From πῠκνός (puknós, “close, compact, thick”) +‎ κόμη (kómē, “hair of the head”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /py.knó.ko.mon/ → /pyˈkno.ko.mon/ → /piˈkno.ko.mon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /py.knó.ko.mon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈkno.ko.mon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈkno.ko.mon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈkno.ko.mon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈkno.ko.mon/

Noun

πῠκνόκομον • (puknókomon) n (genitive πῠκνοκόμου); second declension

1. motherwort (Leonurus cardiaca)

Inflection

Second declension of τὸ πῠκνόκομον; τοῦ πῠκνοκόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ πῠκνόκομον tò puknókomon	τὼ πῠκνοκόμω tṑ puknokómō	τᾰ̀ πῠκνόκομᾰ tà puknókoma
Genitive	τοῦ πῠκνοκόμου toû puknokómou	τοῖν πῠκνοκόμοιν toîn puknokómoin	τῶν πῠκνοκόμων tôn puknokómōn
Dative	τῷ πῠκνοκόμῳ tôi puknokómōi	πῠκνοκόμοιν puknokómoin	τοῖς πῠκνοκόμοις toîs puknokómois
Accusative	τὸ πῠκνόκομον tò puknókomon	πῠκνοκόμω puknokómō	τᾰ̀ πῠκνόκομᾰ tà puknókoma
Vocative	πῠκνόκομον puknókomon	πῠκνοκόμω puknokómō	πῠκνόκομᾰ puknókoma
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• πυκνόκομον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πυκνόκομον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette