πρόλογος

πρόλογος

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ λόγος (lógos, “speech”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pró.lo.ɡos/ → /ˈpro.lo.ɣos/ → /ˈpro.lo.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pró.lo.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpro.lo.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpro.lo.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpro.lo.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpro.lo.ɣos/

Noun

πρόλογος • (prólogos) m (genitive προλόγου); second declension

1. the prologue of a play
2. one who recites the above
3. the introduction of a speech
4. (mathematics) the antecedent, in ratios in which the first number is the largest

Inflection

Second declension of ὁ πρόλογος; τοῦ προλόγου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρόλογος ho prólogos	τὼ προλόγω tṑ prológō	οἱ πρόλογοι hoi prólogoi
Genitive	τοῦ προλόγου toû prológou	τοῖν προλόγοιν toîn prológoin	τῶν προλόγων tôn prológōn
Dative	τῷ προλόγῳ tôi prológōi	τοῖν προλόγοιν toîn prológoin	τοῖς προλόγοις toîs prológois
Accusative	τὸν πρόλογον tòn prólogon	τὼ προλόγω tṑ prológō	τοὺς προλόγους toùs prológous
Vocative	πρόλογε próloge	προλόγω prológō	πρόλογοι prólogoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πρόλογος (prólogos)
• → Latin: prologus (see there for further descendants)

Further reading

• “πρόλογος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πρόλογος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • prologue idem, page 653.

---

Greek

Noun

πρόλογος • (prólogos) m

1. prologue

Declension

declension of πρόλογος

case     \\     number	singular	plural
nominative	πρόλογος •	πρόλογοι •
genitive	προλόγου •	προλόγων •
accusative	πρόλογο •	προλόγους •
vocative	πρόλογε •	πρόλογοι •

Related terms

• προλογίζω (prologízo)
• προλογικός (prologikós)