προφορά

προφορά

Ancient Greek

Etymology

From προφέρω (prophérō, “to pronounce”) +‎ -η (-ē).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pʰo.rǎː/ → /pro.ɸoˈra/ → /pro.foˈra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pʰo.rǎː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pʰoˈra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ɸoˈra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.foˈra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.foˈra/

Noun

προφορᾱ́ • (prophorā́) f (genitive προφορᾶς); first declension

1. pronunciation, utterance

Declension

First declension of ἡ προφορᾱ́; τῆς προφορᾶς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ προφορᾱ́ hē prophorā́	τὼ προφορᾱ́ tṑ prophorā́	αἱ προφοραί hai prophoraí
Genitive	τῆς προφορᾶς tês prophorâs	τοῖν προφοραῖν toîn prophoraîn	τῶν προφορῶν tôn prophorôn
Dative	τῇ προφορᾷ têi prophorâi	τοῖν προφοραῖν toîn prophoraîn	ταῖς προφοραῖς taîs prophoraîs
Accusative	τὴν προφορᾱ́ν tḕn prophorā́n	τὼ προφορᾱ́ tṑ prophorā́	τᾱ̀ς προφορᾱ́ς tā̀s prophorā́s
Vocative	προφορᾱ́ prophorā́	προφορᾱ́ prophorā́	προφοραί prophoraí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• προφορικός (prophorikós)

Descendants

• Greek: προφορά (proforá)

Further reading

• “προφορά”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• προφορά in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek προφορά (prophorá).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾofoˈɾa/

Noun

προφορά • (proforá) f (plural προφορές)

1. (linguistics) pronunciation, articulation, enunciation (manner in which sounds are pronounced)

   Η προφορά μερικών ήχων στα Ελληνικά είναι δύσκολη για τους ξένους.

   I proforá merikón íchon sta Elliniká eínai dýskoli gia tous xénous.

   The pronunciation of some of the sounds of Greek is difficult for foreigners.

2. (linguistics) accent (manner in which a certain language is pronounced depending on location and other factors)

   Δεν μπορούσα να καταλάβω την Κρητική προφορά του.

   Den boroúsa na katalávo tin Kritikí proforá tou.

   I couldn't understand his Cretan accent.

Declension

declension of προφορά

case     \\     number	singular	plural
nominative	προφορά •	προφορές •
genitive	προφοράς •	προφορών •
accusative	προφορά •	προφορές •
vocative	προφορά •	προφορές •

Derived terms

• προφορικός (proforikós)