προφητικός
Ancient Greek
Etymology
From προφήτης (prophḗtēs, “prophet”) + -ῐκός (-ikós).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pro.pʰɛː.ti.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pro.pʰe̝.tiˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /pro.ɸi.tiˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /pro.fi.tiˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /pro.fi.tiˈkos/
Adjective
προφητῐκός • (prophētikós) m (feminine προφητῐκή, neuter προφητῐκόν); first/second declension
- oracular, prophetic
Inflection
First and second declension of προφητῐκός; προφητῐκή; προφητῐκόν (Attic)
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | προφητῐκός prophētikós | προφητῐκή prophētikḗ | προφητῐκόν prophētikón | προφητῐκώ prophētikṓ | προφητῐκᾱ́ prophētikā́ | προφητῐκώ prophētikṓ | προφητῐκοί prophētikoí | προφητῐκαί prophētikaí | προφητῐκᾰ́ prophētiká | |||||
| Genitive | προφητῐκοῦ prophētikoû | προφητῐκῆς prophētikês | προφητῐκοῦ prophētikoû | προφητῐκοῖν prophētikoîn | προφητῐκαῖν prophētikaîn | προφητῐκοῖν prophētikoîn | προφητῐκῶν prophētikôn | προφητῐκῶν prophētikôn | προφητῐκῶν prophētikôn | |||||
| Dative | προφητῐκῷ prophētikôi | προφητῐκῇ prophētikêi | προφητῐκῷ prophētikôi | προφητῐκοῖν prophētikoîn | προφητῐκαῖν prophētikaîn | προφητῐκοῖν prophētikoîn | προφητῐκοῖς prophētikoîs | προφητῐκαῖς prophētikaîs | προφητῐκοῖς prophētikoîs | |||||
| Accusative | προφητῐκόν prophētikón | προφητῐκήν prophētikḗn | προφητῐκόν prophētikón | προφητῐκώ prophētikṓ | προφητῐκᾱ́ prophētikā́ | προφητῐκώ prophētikṓ | προφητῐκούς prophētikoús | προφητῐκᾱ́ς prophētikā́s | προφητῐκᾰ́ prophētiká | |||||
| Vocative | προφητῐκέ prophētiké | προφητῐκή prophētikḗ | προφητῐκόν prophētikón | προφητῐκώ prophētikṓ | προφητῐκᾱ́ prophētikā́ | προφητῐκώ prophētikṓ | προφητῐκοί prophētikoí | προφητῐκαί prophētikaí | προφητῐκᾰ́ prophētiká | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| προφητῐκῶς prophētikôs | προφητῐκώτερος prophētikṓteros | προφητῐκώτᾰτος prophētikṓtatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Descendants
- → Latin: prophēticus
Further reading
- “προφητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “προφητικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- προφητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Etymology
From Ancient Greek προφητικός (prophētikós).
Adjective
προφητικός • (profitikós) m (feminine προφητική, neuter προφητικό)
- prophetic
Declension
Declension of προφητικός
| number case \\ gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | προφητικός • | προφητική • | προφητικό • | προφητικοί • | προφητικές • | προφητικά • |
| genitive | προφητικού • | προφητικής • | προφητικού • | προφητικών • | προφητικών • | προφητικών • |
| accusative | προφητικό • | προφητική • | προφητικό • | προφητικούς • | προφητικές • | προφητικά • |
| vocative | προφητικέ • | προφητική • | προφητικό • | προφητικοί • | προφητικές • | προφητικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο προφητικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο προφητικός, etc.) | |||||
Related terms
- see: προφήτης m (profítis, “prophet”)