προσγράφομεν

προσγράφομεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /proz.ɡrá.pʰo.men/ → /prozˈɣra.ɸo.men/ → /prozˈɣra.fo.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /proz.ɡrá.pʰo.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prozˈɡra.pʰo.mɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prozˈɣra.ɸo.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prozˈɣra.fo.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prozˈɣra.fo.men/

Verb

προσγρᾰ́φομεν • (prosgráphomen)

1. first-person plural indicative present active of προσγρᾰ́φω (prosgráphō)