προμηνύω
Ancient Greek
Etymology
προ- (“before”) + μηνύω (“inform; disclose”)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pro.mɛː.ný.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pro.me̝ˈny.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /pro.miˈny.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /pro.miˈny.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /pro.miˈni.o/
Verb
προμηνύω • (promēnúō)
- (+dative +accusative) denounce beforehand
- (+accusative) predict, indicate before
Conjugation
Present: προμηνῠ́ω, προμηνῠ́ομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προμηνῠ́ω | προμηνῠ́εις | προμηνῠ́ει | προμηνῠ́ετον | προμηνῠ́ετον | προμηνῠ́ομεν | προμηνῠ́ετε | προμηνῠ́ουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | προμηνῠ́ω | προμηνῠ́ῃς | προμηνῠ́ῃ | προμηνῠ́ητον | προμηνῠ́ητον | προμηνῠ́ωμεν | προμηνῠ́ητε | προμηνῠ́ωσῐ(ν) | |||||
| optative | προμηνῠ́οιμῐ | προμηνῠ́οις | προμηνῠ́οι | προμηνῠ́οιτον | προμηνῠοίτην | προμηνῠ́οιμεν | προμηνῠ́οιτε | προμηνῠ́οιεν | |||||
| imperative | προμήνῠε | προμηνῠέτω | προμηνῠ́ετον | προμηνῠέτων | προμηνῠ́ετε | προμηνῠόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | προμηνῠ́ομαι | προμηνῠ́ῃ, προμηνῠ́ει | προμηνῠ́εται | προμηνῠ́εσθον | προμηνῠ́εσθον | προμηνῠόμεθᾰ | προμηνῠ́εσθε | προμηνῠ́ονται | ||||
| subjunctive | προμηνῠ́ωμαι | προμηνῠ́ῃ | προμηνῠ́ηται | προμηνῠ́ησθον | προμηνῠ́ησθον | προμηνῠώμεθᾰ | προμηνῠ́ησθε | προμηνῠ́ωνται | |||||
| optative | προμηνῠοίμην | προμηνῠ́οιο | προμηνῠ́οιτο | προμηνῠ́οισθον | προμηνῠοίσθην | προμηνῠοίμεθᾰ | προμηνῠ́οισθε | προμηνῠ́οιντο | |||||
| imperative | προμηνῠ́ου | προμηνῠέσθω | προμηνῠ́εσθον | προμηνῠέσθων | προμηνῠ́εσθε | προμηνῠέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | προμηνῠ́ειν | προμηνῠ́εσθαι | |||||||||||
| participle | m | προμηνῠ́ων | προμηνῠόμενος | ||||||||||
| f | προμηνῠ́ουσᾰ | προμηνῠομένη | |||||||||||
| n | προμηνῠ́ον | προμηνῠόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: προεμήνῠον, προεμηνῠόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προεμήνῠον | προεμήνῠες | προεμήνῠε(ν) | προεμηνῠ́ετον | προεμηνῠέτην | προεμηνῠ́ομεν | προεμηνῠ́ετε | προεμήνῠον | ||||
| middle/ passive | indicative | προεμηνῠόμην | προεμηνῠ́ου | προεμηνῠ́ετο | προεμηνῠ́εσθον | προεμηνῠέσθην | προεμηνῠόμεθᾰ | προεμηνῠ́εσθε | προεμηνῠ́οντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: προὐμήνῠον, προὐμηνῠόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προὐμήνῠον | προὐμήνῠες | προὐμήνῠε(ν) | προὐμηνῠ́ετον | προὐμηνῠέτην | προὐμηνῠ́ομεν | προὐμηνῠ́ετε | προὐμήνῠον | ||||
| middle/ passive | indicative | προὐμηνῠόμην | προὐμηνῠ́ου | προὐμηνῠ́ετο | προὐμηνῠ́εσθον | προὐμηνῠέσθην | προὐμηνῠόμεθᾰ | προὐμηνῠ́εσθε | προὐμηνῠ́οντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: προμηνῡ́σω, προμηνῡ́σομαι, προμηνῡθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προμηνῡ́σω | προμηνῡ́σεις | προμηνῡ́σει | προμηνῡ́σετον | προμηνῡ́σετον | προμηνῡ́σομεν | προμηνῡ́σετε | προμηνῡ́σουσῐ(ν) | ||||
| optative | προμηνῡ́σοιμῐ | προμηνῡ́σοις | προμηνῡ́σοι | προμηνῡ́σοιτον | προμηνῡσοίτην | προμηνῡ́σοιμεν | προμηνῡ́σοιτε | προμηνῡ́σοιεν | |||||
| middle | indicative | προμηνῡ́σομαι | προμηνῡ́σῃ, προμηνῡ́σει | προμηνῡ́σεται | προμηνῡ́σεσθον | προμηνῡ́σεσθον | προμηνῡσόμεθᾰ | προμηνῡ́σεσθε | προμηνῡ́σονται | ||||
| optative | προμηνῡσοίμην | προμηνῡ́σοιο | προμηνῡ́σοιτο | προμηνῡ́σοισθον | προμηνῡσοίσθην | προμηνῡσοίμεθᾰ | προμηνῡ́σοισθε | προμηνῡ́σοιντο | |||||
| passive | indicative | προμηνῡθήσομαι | προμηνῡθήσῃ | προμηνῡθήσεται | προμηνῡθήσεσθον | προμηνῡθήσεσθον | προμηνῡθησόμεθᾰ | προμηνῡθήσεσθε | προμηνῡθήσονται | ||||
| optative | προμηνῡθησοίμην | προμηνῡθήσοιο | προμηνῡθήσοιτο | προμηνῡθήσοισθον | προμηνῡθησοίσθην | προμηνῡθησοίμεθᾰ | προμηνῡθήσοισθε | προμηνῡθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | προμηνῡ́σειν | προμηνῡ́σεσθαι | προμηνῡθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | προμηνῡ́σων | προμηνῡσόμενος | προμηνῡθησόμενος | |||||||||
| f | προμηνῡ́σουσᾰ | προμηνῡσομένη | προμηνῡθησομένη | ||||||||||
| n | προμηνῦσον | προμηνῡσόμενον | προμηνῡθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: προεμήνῡσᾰ, προεμηνῡσᾰ́μην, προεμηνῡ́θην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προεμήνῡσᾰ | προεμήνῡσᾰς | προεμήνῡσε(ν) | προεμηνῡ́σᾰτον | προεμηνῡσᾰ́την | προεμηνῡ́σᾰμεν | προεμηνῡ́σᾰτε | προεμήνῡσᾰν | ||||
| subjunctive | προμηνῡ́σω | προμηνῡ́σῃς | προμηνῡ́σῃ | προμηνῡ́σητον | προμηνῡ́σητον | προμηνῡ́σωμεν | προμηνῡ́σητε | προμηνῡ́σωσῐ(ν) | |||||
| optative | προμηνῡ́σαιμῐ | προμηνῡ́σειᾰς, προμηνῡ́σαις | προμηνῡ́σειε(ν), προμηνῡ́σαι | προμηνῡ́σαιτον | προμηνῡσαίτην | προμηνῡ́σαιμεν | προμηνῡ́σαιτε | προμηνῡ́σειᾰν, προμηνῡ́σαιεν | |||||
| imperative | προμήνῡσον | προμηνῡσᾰ́τω | προμηνῡ́σᾰτον | προμηνῡσᾰ́των | προμηνῡ́σᾰτε | προμηνῡσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | προεμηνῡσᾰ́μην | προεμηνῡ́σω | προεμηνῡ́σᾰτο | προεμηνῡ́σᾰσθον | προεμηνῡσᾰ́σθην | προεμηνῡσᾰ́μεθᾰ | προεμηνῡ́σᾰσθε | προεμηνῡ́σᾰντο | ||||
| subjunctive | προμηνῡ́σωμαι | προμηνῡ́σῃ | προμηνῡ́σηται | προμηνῡ́σησθον | προμηνῡ́σησθον | προμηνῡσώμεθᾰ | προμηνῡ́σησθε | προμηνῡ́σωνται | |||||
| optative | προμηνῡσαίμην | προμηνῡ́σαιο | προμηνῡ́σαιτο | προμηνῡ́σαισθον | προμηνῡσαίσθην | προμηνῡσαίμεθᾰ | προμηνῡ́σαισθε | προμηνῡ́σαιντο | |||||
| imperative | προμήνῡσαι | προμηνῡσᾰ́σθω | προμηνῡ́σᾰσθον | προμηνῡσᾰ́σθων | προμηνῡ́σᾰσθε | προμηνῡσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | προεμηνῡ́θην | προεμηνῡ́θης | προεμηνῡ́θη | προεμηνῡ́θητον | προεμηνῡθήτην | προεμηνῡ́θημεν | προεμηνῡ́θητε | προεμηνῡ́θησᾰν | ||||
| subjunctive | προμηνῡθῶ | προμηνῡθῇς | προμηνῡθῇ | προμηνῡθῆτον | προμηνῡθῆτον | προμηνῡθῶμεν | προμηνῡθῆτε | προμηνῡθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | προμηνῡθείην | προμηνῡθείης | προμηνῡθείη | προμηνῡθεῖτον, προμηνῡθείητον | προμηνῡθείτην, προμηνῡθειήτην | προμηνῡθεῖμεν, προμηνῡθείημεν | προμηνῡθεῖτε, προμηνῡθείητε | προμηνῡθεῖεν, προμηνῡθείησᾰν | |||||
| imperative | προμηνῡ́θητῐ | προμηνῡθήτω | προμηνῡ́θητον | προμηνῡθήτων | προμηνῡ́θητε | προμηνῡθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | προμηνῦσαι | προμηνῡ́σᾰσθαι | προμηνῡθῆναι | ||||||||||
| participle | m | προμηνῡ́σᾱς | προμηνῡσᾰ́μενος | προμηνῡθείς | |||||||||
| f | προμηνῡ́σᾱσᾰ | προμηνῡσᾰμένη | προμηνῡθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | προμηνῦσᾰν | προμηνῡσᾰ́μενον | προμηνῡθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: προὐμήνῡσᾰ, προὐμηνῡσᾰ́μην, προὐμηνῡ́θην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προὐμήνῡσᾰ | προὐμήνῡσᾰς | προὐμήνῡσε(ν) | προὐμηνῡ́σᾰτον | προὐμηνῡσᾰ́την | προὐμηνῡ́σᾰμεν | προὐμηνῡ́σᾰτε | προὐμήνῡσᾰν | ||||
| subjunctive | προμηνῡ́σω | προμηνῡ́σῃς | προμηνῡ́σῃ | προμηνῡ́σητον | προμηνῡ́σητον | προμηνῡ́σωμεν | προμηνῡ́σητε | προμηνῡ́σωσῐ(ν) | |||||
| optative | προμηνῡ́σαιμῐ | προμηνῡ́σειᾰς, προμηνῡ́σαις | προμηνῡ́σειε(ν), προμηνῡ́σαι | προμηνῡ́σαιτον | προμηνῡσαίτην | προμηνῡ́σαιμεν | προμηνῡ́σαιτε | προμηνῡ́σειᾰν, προμηνῡ́σαιεν | |||||
| imperative | προμήνῡσον | προμηνῡσᾰ́τω | προμηνῡ́σᾰτον | προμηνῡσᾰ́των | προμηνῡ́σᾰτε | προμηνῡσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | προὐμηνῡσᾰ́μην | προὐμηνῡ́σω | προὐμηνῡ́σᾰτο | προὐμηνῡ́σᾰσθον | προὐμηνῡσᾰ́σθην | προὐμηνῡσᾰ́μεθᾰ | προὐμηνῡ́σᾰσθε | προὐμηνῡ́σᾰντο | ||||
| subjunctive | προμηνῡ́σωμαι | προμηνῡ́σῃ | προμηνῡ́σηται | προμηνῡ́σησθον | προμηνῡ́σησθον | προμηνῡσώμεθᾰ | προμηνῡ́σησθε | προμηνῡ́σωνται | |||||
| optative | προμηνῡσαίμην | προμηνῡ́σαιο | προμηνῡ́σαιτο | προμηνῡ́σαισθον | προμηνῡσαίσθην | προμηνῡσαίμεθᾰ | προμηνῡ́σαισθε | προμηνῡ́σαιντο | |||||
| imperative | προμήνῡσαι | προμηνῡσᾰ́σθω | προμηνῡ́σᾰσθον | προμηνῡσᾰ́σθων | προμηνῡ́σᾰσθε | προμηνῡσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | προὐμηνῡ́θην | προὐμηνῡ́θης | προὐμηνῡ́θη | προὐμηνῡ́θητον | προὐμηνῡθήτην | προὐμηνῡ́θημεν | προὐμηνῡ́θητε | προὐμηνῡ́θησᾰν | ||||
| subjunctive | προμηνῡθῶ | προμηνῡθῇς | προμηνῡθῇ | προμηνῡθῆτον | προμηνῡθῆτον | προμηνῡθῶμεν | προμηνῡθῆτε | προμηνῡθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | προμηνῡθείην | προμηνῡθείης | προμηνῡθείη | προμηνῡθεῖτον, προμηνῡθείητον | προμηνῡθείτην, προμηνῡθειήτην | προμηνῡθεῖμεν, προμηνῡθείημεν | προμηνῡθεῖτε, προμηνῡθείητε | προμηνῡθεῖεν, προμηνῡθείησᾰν | |||||
| imperative | προμηνῡ́θητῐ | προμηνῡθήτω | προμηνῡ́θητον | προμηνῡθήτων | προμηνῡ́θητε | προμηνῡθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | προμηνῦσαι | προμηνῡ́σᾰσθαι | προμηνῡθῆναι | ||||||||||
| participle | m | προμηνῡ́σᾱς | προμηνῡσᾰ́μενος | προμηνῡθείς | |||||||||
| f | προμηνῡ́σᾱσᾰ | προμηνῡσᾰμένη | προμηνῡθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | προμηνῦσᾰν | προμηνῡσᾰ́μενον | προμηνῡθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: προμεμήνῡκᾰ, προμεμήνῡμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προμεμήνῡκᾰ | προμεμήνῡκᾰς | προμεμήνῡκε(ν) | προμεμηνῡ́κᾰτον | προμεμηνῡ́κᾰτον | προμεμηνῡ́κᾰμεν | προμεμηνῡ́κᾰτε | προμεμηνῡ́κᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | προμεμηνῡ́κω | προμεμηνῡ́κῃς | προμεμηνῡ́κῃ | προμεμηνῡ́κητον | προμεμηνῡ́κητον | προμεμηνῡ́κωμεν | προμεμηνῡ́κητε | προμεμηνῡ́κωσῐ(ν) | |||||
| optative | προμεμηνῡ́κοιμῐ, προμεμηνῡκοίην | προμεμηνῡ́κοις, προμεμηνῡκοίης | προμεμηνῡ́κοι, προμεμηνῡκοίη | προμεμηνῡ́κοιτον | προμεμηνῡκοίτην | προμεμηνῡ́κοιμεν | προμεμηνῡ́κοιτε | προμεμηνῡ́κοιεν | |||||
| imperative | προμεμήνῡκε | προμεμηνῡκέτω | προμεμηνῡ́κετον | προμεμηνῡκέτων | προμεμηνῡ́κετε | προμεμηνῡκόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | προμεμήνῡμαι | προμεμήνῡσαι | προμεμήνῡται | προμεμήνῡσθον | προμεμήνῡσθον | προμεμηνῡ́μεθᾰ | προμεμήνῡσθε | προμεμήνῡνται | ||||
| subjunctive | προμεμηνῡμένος ὦ | προμεμηνῡμένος ᾖς | προμεμηνῡμένος ᾖ | προμεμηνῡμένω ἦτον | προμεμηνῡμένω ἦτον | προμεμηνῡμένοι ὦμεν | προμεμηνῡμένοι ἦτε | προμεμηνῡμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | προμεμηνῡμένος εἴην | προμεμηνῡμένος εἴης | προμεμηνῡμένος εἴη | προμεμηνῡμένω εἴητον/εἶτον | προμεμηνῡμένω εἰήτην/εἴτην | προμεμηνῡμένοι εἴημεν/εἶμεν | προμεμηνῡμένοι εἴητε/εἶτε | προμεμηνῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | προμεμήνῡσο | προμεμηνῡ́σθω | προμεμήνῡσθον | προμεμηνῡ́σθων | προμεμήνῡσθε | προμεμηνῡ́σθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | προμεμηνῡκέναι | προμεμηνῦσθαι | |||||||||||
| participle | m | προμεμηνῡκώς | προμεμηνῡμένος | ||||||||||
| f | προμεμηνῡκυῖᾰ | προμεμηνῡμένη | |||||||||||
| n | προμεμηνῡκός | προμεμηνῡμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Pluperfect: προεμεμηνῡ́κειν, προεμεμηνῡ́μην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προεμεμηνῡ́κειν, προεμεμηνῡ́κη | προεμεμηνῡ́κεις, προεμεμηνῡ́κης | προεμεμηνῡ́κει(ν) | προεμεμηνῡ́κετον | προεμεμηνῡκέτην | προεμεμηνῡ́κεμεν | προεμεμηνῡ́κετε | προεμεμηνῡ́κεσᾰν | ||||
| middle/ passive | indicative | προεμεμηνῡ́μην | προεμεμήνῡσο | προεμεμήνῡτο | προεμεμήνῡσθον | προεμεμηνῡ́σθην | προεμεμηνῡ́μεθᾰ | προεμεμήνῡσθε | προεμεμήνῡντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Pluperfect: προὐμεμηνῡ́κειν, προὐμεμηνῡ́μην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | προὐμεμηνῡ́κειν, προὐμεμηνῡ́κη | προὐμεμηνῡ́κεις, προὐμεμηνῡ́κης | προὐμεμηνῡ́κει(ν) | προὐμεμηνῡ́κετον | προὐμεμηνῡκέτην | προὐμεμηνῡ́κεμεν | προὐμεμηνῡ́κετε | προὐμεμηνῡ́κεσᾰν | ||||
| middle/ passive | indicative | προὐμεμηνῡ́μην | προὐμεμήνῡσο | προὐμεμήνῡτο | προὐμεμήνῡσθον | προὐμεμηνῡ́σθην | προὐμεμηνῡ́μεθᾰ | προὐμεμήνῡσθε | προὐμεμήνῡντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Related terms
- προμήνυσις f (promḗnusis, “prediction”)
- προμηνῡτής m (promēnūtḗs, “one who gives information in advance”)
- προμηνύτρια f (promēnútria, “who indicates before”)
- προσμηνύω (prosmēnúō, “point out besides”)
- and see μηνύω (mēnúō, “inform, disclose”)
Further reading
- “προμηνύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “προμηνύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
Greek
Alternative forms
- προμηνάω/προμηνώ (promináo/prominó) (colloquial)
Etymology
From Ancient Greek προμηνύω (promēnúō). Morphologically, from προ- (pro-, “before”) + μηνύω (mēnúō, “the ancient sense 'inform'”).
Pronunciation
- IPA(key): /pro.miˈni.o/
- Hyphenation: προ‧μη‧νύ‧ω
Verb
προμηνύω • (prominýo) (past προμήνυσα, passive προμηνύομαι)
- preannounce, forewarn, demonstrate indications of, presage
- Τα σύννεφα προμηνύουν βροχή.
- Ta sýnnefa prominýoun vrochí.
- The clouds presage rain.
- (passive third persons) it is imminent (mostly unpleasant)
- Προμηνύεται καταιγίδα.
- Prominýetai kataigída.
- A storm is imminent.
Conjugation
προμηνύω προμηνύομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | προμηνύω | προμηνύσω | προμηνύομαι | προμηνυθώ |
| 2 sg | προμηνύεις | προμηνύσεις | προμηνύεσαι | προμηνυθείς |
| 3 sg | προμηνύει | προμηνύσει | προμηνύεται | προμηνυθεί |
| 1 pl | προμηνύουμε, [‑ομε] | προμηνύσουμε, [‑ομε] | προμηνυόμαστε | προμηνυθούμε |
| 2 pl | προμηνύετε | προμηνύσετε | προμηνύεστε, προμηνυόσαστε | προμηνυθείτε |
| 3 pl | προμηνύουν(ε) | προμηνύσουν(ε) | προμηνύονται | προμηνυθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | προμήνυα | προμήνυσα | προμηνυόμουν(α) | προμηνύθηκα |
| 2 sg | προμήνυες | προμήνυσες | προμηνυόσουν(α) | προμηνύθηκες |
| 3 sg | προμήνυε | προμήνυσε | προμηνυόταν(ε) | προμηνύθηκε |
| 1 pl | προμηνύαμε | προμηνύσαμε | προμηνυόμασταν, (‑όμαστε) | προμηνυθήκαμε |
| 2 pl | προμηνύατε | προμηνύσατε | προμηνυόσασταν, (‑όσαστε) | προμηνυθήκατε |
| 3 pl | προμήνυαν, προμηνύαν(ε) | προμήνυσαν, προμηνύσαν(ε) | προμηνύονταν, (προμηνυόντουσαν) | προμηνύθηκαν, προμηνυθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα προμηνύω ➤ | θα προμηνύσω ➤ | θα προμηνύομαι ➤ | θα προμηνυθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα προμηνύεις, … | θα προμηνύσεις, … | θα προμηνύεσαι, … | θα προμηνυθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … προμηνύσει | έχω, έχεις, … προμηνυθεί | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … προμηνύσει | είχα, είχες, … προμηνυθεί | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … προμηνύσει | θα έχω, θα έχεις, … προμηνυθεί | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | προμήνυε | προμήνυσε | — | προμηνύσου |
| 2 pl | προμηνύετε | προμηνύστε | προμηνύεστε | προμηνυθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | προμηνύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας προμηνύσει ➤ | — | ||
| Nonfinite form➤ | προμηνύσει | προμηνυθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs | • The passive, chiefly in the present stem (present and imperfect tense). • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
- διαμηνύω (diaminýo, “convey message”)
- μήνυμα n (mínyma, “message”)
- προμήνυμα n (promínyma, “forewarning”)
- and see: μηνύω (minýo, “sue, file complaint”), μηνάω/μηνώ (mináo/minó, “send message, order”)