προκαταλύω

προκαταλύω

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ καταλύω (katalúō, “destroy”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ka.ta.lý.ɔː/ → /pro.ka.taˈly.o/ → /pro.ka.taˈli.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ka.ta.lý.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.ka.taˈly.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ka.taˈly.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.ka.taˈly.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.ka.taˈli.o/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels α, α and ύ by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

προκαταλύω • (prokatalúō)

1. break up, annul beforehand

Conjugation

   Present: προκαταλῡ́ω, προκαταλῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκαταλῡ́ω	προκαταλῡ́εις	προκαταλῡ́ει	προκαταλῡ́ετον	προκαταλῡ́ετον	προκαταλῡ́ομεν	προκαταλῡ́ετε	προκαταλῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	προκαταλῡ́ω	προκαταλῡ́ῃς	προκαταλῡ́ῃ	προκαταλῡ́ητον	προκαταλῡ́ητον	προκαταλῡ́ωμεν	προκαταλῡ́ητε	προκαταλῡ́ωσῐ(ν)
	optative	προκαταλῡ́οιμῐ	προκαταλῡ́οις	προκαταλῡ́οι	προκαταλῡ́οιτον	προκαταλῡοίτην	προκαταλῡ́οιμεν	προκαταλῡ́οιτε	προκαταλῡ́οιεν
	imperative		προκατάλῡε	προκαταλῡέτω	προκαταλῡ́ετον	προκαταλῡέτων		προκαταλῡ́ετε	προκαταλῡόντων
middle/ passive	indicative	προκαταλῡ́ομαι	προκαταλῡ́ῃ, προκαταλῡ́ει	προκαταλῡ́εται	προκαταλῡ́εσθον	προκαταλῡ́εσθον	προκαταλῡόμεθᾰ	προκαταλῡ́εσθε	προκαταλῡ́ονται
	subjunctive	προκαταλῡ́ωμαι	προκαταλῡ́ῃ	προκαταλῡ́ηται	προκαταλῡ́ησθον	προκαταλῡ́ησθον	προκαταλῡώμεθᾰ	προκαταλῡ́ησθε	προκαταλῡ́ωνται
	optative	προκαταλῡοίμην	προκαταλῡ́οιο	προκαταλῡ́οιτο	προκαταλῡ́οισθον	προκαταλῡοίσθην	προκαταλῡοίμεθᾰ	προκαταλῡ́οισθε	προκαταλῡ́οιντο
	imperative		προκαταλῡ́ου	προκαταλῡέσθω	προκαταλῡ́εσθον	προκαταλῡέσθων		προκαταλῡ́εσθε	προκαταλῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προκαταλῡ́ειν				προκαταλῡ́εσθαι
participle	m	προκαταλῡ́ων				προκαταλῡόμενος
	f	προκαταλῡ́ουσᾰ				προκαταλῡομένη
	n	προκαταλῦον				προκαταλῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προκατέλῡον, προκατελῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκατέλῡον	προκατέλῡες	προκατέλῡε(ν)	προκατελῡ́ετον	προκατελῡέτην	προκατελῡ́ομεν	προκατελῡ́ετε	προκατέλῡον
middle/ passive	indicative	προκατελῡόμην	προκατελῡ́ου	προκατελῡ́ετο	προκατελῡ́εσθον	προκατελῡέσθην	προκατελῡόμεθᾰ	προκατελῡ́εσθε	προκατελῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προκαταλῡ́σω, προκαταλῡ́σομαι, προκαταλῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκαταλῡ́σω	προκαταλῡ́σεις	προκαταλῡ́σει	προκαταλῡ́σετον	προκαταλῡ́σετον	προκαταλῡ́σομεν	προκαταλῡ́σετε	προκαταλῡ́σουσῐ(ν)
	optative	προκαταλῡ́σοιμῐ	προκαταλῡ́σοις	προκαταλῡ́σοι	προκαταλῡ́σοιτον	προκαταλῡσοίτην	προκαταλῡ́σοιμεν	προκαταλῡ́σοιτε	προκαταλῡ́σοιεν
middle	indicative	προκαταλῡ́σομαι	προκαταλῡ́σῃ, προκαταλῡ́σει	προκαταλῡ́σεται	προκαταλῡ́σεσθον	προκαταλῡ́σεσθον	προκαταλῡσόμεθᾰ	προκαταλῡ́σεσθε	προκαταλῡ́σονται
	optative	προκαταλῡσοίμην	προκαταλῡ́σοιο	προκαταλῡ́σοιτο	προκαταλῡ́σοισθον	προκαταλῡσοίσθην	προκαταλῡσοίμεθᾰ	προκαταλῡ́σοισθε	προκαταλῡ́σοιντο
passive	indicative	προκαταλῠθήσομαι	προκαταλῠθήσῃ	προκαταλῠθήσεται	προκαταλῠθήσεσθον	προκαταλῠθήσεσθον	προκαταλῠθησόμεθᾰ	προκαταλῠθήσεσθε	προκαταλῠθήσονται
	optative	προκαταλῠθησοίμην	προκαταλῠθήσοιο	προκαταλῠθήσοιτο	προκαταλῠθήσοισθον	προκαταλῠθησοίσθην	προκαταλῠθησοίμεθᾰ	προκαταλῠθήσοισθε	προκαταλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προκαταλῡ́σειν			προκαταλῡ́σεσθαι		προκαταλῠθήσεσθαι
participle	m	προκαταλῡ́σων			προκαταλῡσόμενος		προκαταλῠθησόμενος
	f	προκαταλῡ́σουσᾰ			προκαταλῡσομένη		προκαταλῠθησομένη
	n	προκαταλῦσον			προκαταλῡσόμενον		προκαταλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προκατέλῡσᾰ, προκατελῡσᾰ́μην, προκατελῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκατέλῡσᾰ	προκατέλῡσᾰς	προκατέλῡσε(ν)	προκατελῡ́σᾰτον	προκατελῡσᾰ́την	προκατελῡ́σᾰμεν	προκατελῡ́σᾰτε	προκατέλῡσᾰν
	subjunctive	προκαταλῡ́σω	προκαταλῡ́σῃς	προκαταλῡ́σῃ	προκαταλῡ́σητον	προκαταλῡ́σητον	προκαταλῡ́σωμεν	προκαταλῡ́σητε	προκαταλῡ́σωσῐ(ν)
	optative	προκαταλῡ́σαιμῐ	προκαταλῡ́σειᾰς, προκαταλῡ́σαις	προκαταλῡ́σειε(ν), προκαταλῡ́σαι	προκαταλῡ́σαιτον	προκαταλῡσαίτην	προκαταλῡ́σαιμεν	προκαταλῡ́σαιτε	προκαταλῡ́σειᾰν, προκαταλῡ́σαιεν
	imperative		προκατάλῡσον	προκαταλῡσᾰ́τω	προκαταλῡ́σᾰτον	προκαταλῡσᾰ́των		προκαταλῡ́σᾰτε	προκαταλῡσᾰ́ντων
middle	indicative	προκατελῡσᾰ́μην	προκατελῡ́σω	προκατελῡ́σᾰτο	προκατελῡ́σᾰσθον	προκατελῡσᾰ́σθην	προκατελῡσᾰ́μεθᾰ	προκατελῡ́σᾰσθε	προκατελῡ́σᾰντο
	subjunctive	προκαταλῡ́σωμαι	προκαταλῡ́σῃ	προκαταλῡ́σηται	προκαταλῡ́σησθον	προκαταλῡ́σησθον	προκαταλῡσώμεθᾰ	προκαταλῡ́σησθε	προκαταλῡ́σωνται
	optative	προκαταλῡσαίμην	προκαταλῡ́σαιο	προκαταλῡ́σαιτο	προκαταλῡ́σαισθον	προκαταλῡσαίσθην	προκαταλῡσαίμεθᾰ	προκαταλῡ́σαισθε	προκαταλῡ́σαιντο
	imperative		προκατάλῡσαι	προκαταλῡσᾰ́σθω	προκαταλῡ́σᾰσθον	προκαταλῡσᾰ́σθων		προκαταλῡ́σᾰσθε	προκαταλῡσᾰ́σθων
passive	indicative	προκατελῠ́θην	προκατελῠ́θης	προκατελῠ́θη	προκατελῠ́θητον	προκατελῠθήτην	προκατελῠ́θημεν	προκατελῠ́θητε	προκατελῠ́θησᾰν
	subjunctive	προκαταλῠθῶ	προκαταλῠθῇς	προκαταλῠθῇ	προκαταλῠθῆτον	προκαταλῠθῆτον	προκαταλῠθῶμεν	προκαταλῠθῆτε	προκαταλῠθῶσῐ(ν)
	optative	προκαταλῠθείην	προκαταλῠθείης	προκαταλῠθείη	προκαταλῠθεῖτον, προκαταλῠθείητον	προκαταλῠθείτην, προκαταλῠθειήτην	προκαταλῠθεῖμεν, προκαταλῠθείημεν	προκαταλῠθεῖτε, προκαταλῠθείητε	προκαταλῠθεῖεν, προκαταλῠθείησᾰν
	imperative		προκαταλῠ́θητῐ	προκαταλῠθήτω	προκαταλῠ́θητον	προκαταλῠθήτων		προκαταλῠ́θητε	προκαταλῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προκαταλῦσαι			προκαταλῡ́σᾰσθαι		προκαταλῠθῆναι
participle	m	προκαταλῡ́σᾱς			προκαταλῡσᾰ́μενος		προκαταλῠθείς
	f	προκαταλῡ́σᾱσᾰ			προκαταλῡσᾰμένη		προκαταλῠθεῖσᾰ
	n	προκαταλῦσᾰν			προκαταλῡσᾰ́μενον		προκαταλῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προκαταλέλῠκᾰ, προκαταλέλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκαταλέλῠκᾰ	προκαταλέλῠκᾰς	προκαταλέλῠκε(ν)	προκαταλελῠ́κᾰτον	προκαταλελῠ́κᾰτον	προκαταλελῠ́κᾰμεν	προκαταλελῠ́κᾰτε	προκαταλελῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προκαταλελῠ́κω	προκαταλελῠ́κῃς	προκαταλελῠ́κῃ	προκαταλελῠ́κητον	προκαταλελῠ́κητον	προκαταλελῠ́κωμεν	προκαταλελῠ́κητε	προκαταλελῠ́κωσῐ(ν)
	optative	προκαταλελῠ́κοιμῐ, προκαταλελῠκοίην	προκαταλελῠ́κοις, προκαταλελῠκοίης	προκαταλελῠ́κοι, προκαταλελῠκοίη	προκαταλελῠ́κοιτον	προκαταλελῠκοίτην	προκαταλελῠ́κοιμεν	προκαταλελῠ́κοιτε	προκαταλελῠ́κοιεν
	imperative		προκαταλέλῠκε	προκαταλελῠκέτω	προκαταλελῠ́κετον	προκαταλελῠκέτων		προκαταλελῠ́κετε	προκαταλελῠκόντων
middle/ passive	indicative	προκαταλέλῠμαι	προκαταλέλῠσαι	προκαταλέλῠται	προκαταλέλῠσθον	προκαταλέλῠσθον	προκαταλελῠ́μεθᾰ	προκαταλέλῠσθε	προκαταλέλῠνται
	subjunctive	προκαταλελῠμένος ὦ	προκαταλελῠμένος ᾖς	προκαταλελῠμένος ᾖ	προκαταλελῠμένω ἦτον	προκαταλελῠμένω ἦτον	προκαταλελῠμένοι ὦμεν	προκαταλελῠμένοι ἦτε	προκαταλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προκαταλελῠμένος εἴην	προκαταλελῠμένος εἴης	προκαταλελῠμένος εἴη	προκαταλελῠμένω εἴητον/εἶτον	προκαταλελῠμένω εἰήτην/εἴτην	προκαταλελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	προκαταλελῠμένοι εἴητε/εἶτε	προκαταλελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προκαταλέλῠσο	προκαταλελῠ́σθω	προκαταλέλῠσθον	προκαταλελῠ́σθων		προκαταλέλῠσθε	προκαταλελῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		προκαταλελῠκέναι				προκαταλελῠ́σθαι
participle	m	προκαταλελῠκώς				προκαταλελῠμένος
	f	προκαταλελῠκυῖᾰ				προκαταλελῠμένη
	n	προκαταλελῠκός				προκαταλελῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: προκατελελῠ́κειν, προκατελελῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκατελελῠ́κειν, προκατελελῠ́κη	προκατελελῠ́κεις, προκατελελῠ́κης	προκατελελῠ́κει(ν)	προκατελελῠ́κετον	προκατελελῠκέτην	προκατελελῠ́κεμεν	προκατελελῠ́κετε	προκατελελῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	προκατελελῠ́μην	προκατελέλῠσο	προκατελέλῠτο	προκατελέλῠσθον	προκατελελῠ́σθην	προκατελελῠ́μεθᾰ	προκατελέλῠσθε	προκατελέλῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: προκαταλελῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προκαταλελῡ́σομαι	προκαταλελῡ́σῃ, προκαταλελῡ́σει	προκαταλελῡ́σεται	προκαταλελῡ́σεσθον	προκαταλελῡ́σεσθον	προκαταλελῡσόμεθᾰ	προκαταλελῡ́σεσθε	προκαταλελῡ́σονται
	optative	προκαταλελῡσοίμην	προκαταλελῡ́σοιο	προκαταλελῡ́σοιτο	προκαταλελῡ́σοισθον	προκαταλελῡσοίσθην	προκαταλελῡσοίμεθᾰ	προκαταλελῡ́σοισθε	προκαταλελῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						προκαταλελῡ́σεσθαι
participle	m					προκαταλελῡσόμενος
	f					προκαταλελῡσομένη
	n					προκαταλελῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.