προηγούμενος

προηγούμενος

Ancient Greek

Etymology

present participle of προηγέομαι (proēgéomai) / προηγοῦμαι (proēgoûmai, “to go first, lead”). See προ- (pro-) +‎ ἡγούμενος (hēgoúmenos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɛː.ɡǔː.me.nos/ → /pro.iˈɣu.me.nos/ → /pro.iˈɣu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɛː.ɡǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.e̝ˈɡu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.nos/

Participle

προηγούμενος • (proēgoúmenos) m (feminine προηγουμένη, neuter προηγούμενον); first/second declension

1. preceding, going first, leading the way
2. (expression) κατά (katá) προηγούμενον λόγον (lógon): according to a guiding principle
3. (in neuter plural): τά προηγούμενα
   1. premises, initial data
   2. (mathematics) forward points (at the same side of a radius vector
   3. (astronomy) τὰ προηγούμενα ζῴδια: the leading signs in the daily movement of the heavens

Declension

First and second declension of προηγούμενος; προηγουμένη; προηγούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προηγούμενος proēgoúmenos	προηγουμένη proēgouménē	προηγούμενον proēgoúmenon		προηγουμένω proēgouménō	προηγουμένᾱ proēgouménā	προηγουμένω proēgouménō		προηγούμενοι proēgoúmenoi	προηγούμεναι proēgoúmenai	προηγούμενᾰ proēgoúmena
Genitive		προηγουμένου proēgouménou	προηγουμένης proēgouménēs	προηγουμένου proēgouménou		προηγουμένοιν proēgouménoin	προηγουμέναιν proēgouménain	προηγουμένοιν proēgouménoin		προηγουμένων proēgouménōn	προηγουμένων proēgouménōn	προηγουμένων proēgouménōn
Dative		προηγουμένῳ proēgouménōi	προηγουμένῃ proēgouménēi	προηγουμένῳ proēgouménōi		προηγουμένοιν proēgouménoin	προηγουμέναιν proēgouménain	προηγουμένοιν proēgouménoin		προηγουμένοις proēgouménois	προηγουμέναις proēgouménais	προηγουμένοις proēgouménois
Accusative		προηγούμενον proēgoúmenon	προηγουμένην proēgouménēn	προηγούμενον proēgoúmenon		προηγουμένω proēgouménō	προηγουμένᾱ proēgouménā	προηγουμένω proēgouménō		προηγουμένους proēgouménous	προηγουμένᾱς proēgouménās	προηγούμενᾰ proēgoúmena
Vocative		προηγούμενε proēgoúmene	προηγουμένη proēgouménē	προηγούμενον proēgoúmenon		προηγουμένω proēgouménō	προηγουμένᾱ proēgouménā	προηγουμένω proēgouménō		προηγούμενοι proēgoúmenoi	προηγούμεναι proēgoúmenai	προηγούμενᾰ proēgoúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προηγουμένως proēgouménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• ἑπόμενος (hepómenos)

Derived terms

• (adverb): προηγουμένως (proēgouménōs)

Descendants

• Greek: προηγούμενος (proïgoúmenos)

Further reading

• “προηγούμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

---

Greek

Etymology

Present participle of προηγούμαι (proïgoúmai), a verb without active forms. Also substantivised. From Ancient Greek προηγούμενος (proēgoúmenos), present participle of προηγέομαι / προηγοῦμαι (proēgoûmai).[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾo.iˈɣu.me.nos/
• Hyphenation: προ‧η‧γού‧με‧νος

Noun

προηγούμενος • (proïgoúmenos) m (plural προηγούμενοι)

1. the preceding, the previous one

   Ο προηγούμενος είπε ότι οι ερωτήσεις της προφορικής εξέτασης ήταν δύσκολες.

   O proïgoúmenos eípe óti oi erotíseis tis proforikís exétasis ítan dýskoles.

   The previous one [student] said that the questions of the oral test were difficult.

Declension

Compare to declension of the masculine participle προηγούμενος.

declension of προηγούμενος

case     \\     number	singular	plural
nominative	προηγούμενος •	προηγούμενοι •
genitive	προηγουμένου •	προηγουμένων •
accusative	προηγούμενο •	προηγουμένους •
vocative	προηγούμενε •	προηγούμενοι •

Antonyms

• επόμενος m (epómenos)

Participle

προηγούμενος • (proïgoúmenos) m (feminine προηγούμενη, neuter προηγούμενο)

1. preceding, previous

Usage notes

(formal) learned forms of the participle, functioning mostly as nouns, are inflected in the fashion of Ancient Greek προηγούμενος (proēgoúmenos).

• (masculine and neuter genitive): του προηγουμένου (tou proïgouménou) (singular)), των προηγουμένων (ton proïgouménon) (plural)
• (masculine accustive plural): τους προηγουμένους (tous proïgouménous)
• (feminine singular) η προηγουμένη (i proïgouméni) (nominative), της προηγουμένης (tis proïgouménis) (genitive)

The following substantivized forms have special meanings:

• (feminine) η προηγουμένη (i proïgouméni): The previous [day].
• (neuter singular) το προηγούμενο (to proïgoúmeno): preceding event with repercussions, a precedent
• (neuter plural) τα προηγούμενα (ta proïgoúmena)

Declension

Declension of προηγούμενος

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	προηγούμενος •	προηγούμενη •	προηγούμενο •	προηγούμενοι •	προηγούμενες •	προηγούμενα •
genitive	προηγούμενου •	προηγούμενης •	προηγούμενου •	προηγούμενων •	προηγούμενων •	προηγούμενων •
accusative	προηγούμενο •	προηγούμενη •	προηγούμενο •	προηγούμενους •	προηγούμενες •	προηγούμενα •
vocative	προηγούμενε •	προηγούμενη •	προηγούμενο •	προηγούμενοι •	προηγούμενες •	προηγούμενα •

Synonyms

• προγενέστερος (progenésteros)
• πρωτύτερος (protýteros)
• and πρότερος (próteros), προηγηθείς (proïgitheís)

Antonyms

• επόμενος (epómenos)
• ακόλουθος (akólouthos)
• and ύστερος (ýsteros), προσεχής (prosechís), κατοπινός (katopinós), ερχόμενος (erchómenos)

See also

• άνευ προηγουμένου (ánef proïgouménou)
• προηγούμενα (proïgoúmena, adverb and as noun, plural)
• προηγουμένη (proïgouméni) (as participle and as noun)
• προηγούμενο (proïgoúmeno) (as participle and as noun)
• προηγουμένως (proïgouménos, adverb) (learned)

References

1. προηγούμενος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.