προηγούμενα

προηγούμενα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɛː.ɡǒː.me.na/ → /pro.iˈɣu.me.na/ → /pro.iˈɣu.me.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɛː.ɡǒː.me.na/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.eˈɡu.mɛ.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.iˈɣu.me.na/

Participle

προηγούμενᾰ • (proēgoúmena)

1. nominative accusative and vocative plural neuter of προηγούμενος (proēgoúmenos)
2. (plural) see προηγούμενος for meanings

---

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pro.i.ˈɣu.me.na/
• Hyphenation: προ‧η‧γού‧με‧να

Adverb

προηγούμενα • (proïgoúmena) (demotic), nonstandard; equivalent to προηγουμένως (proïgouménos)

1. previously, beforehand

   -Σας μεταδίδουμε την ομιλία του προέδρου του συνδικάτου, που έγινε προηγουμένως. -«Σύντροφοι, όπως είπε προηγούμενα και ο αντιπρόεδρος, πρέπει να προχωρήσουμε σε απεργία.»

   -Sas metadídoume tin omilía tou proédrou tou syndikátou, pou égine proïgouménos. -«Sýntrofoi, ópos eípe proïgoúmena kai o antipróedros, prépei na prochorísoume se apergía.»

   -We broadcast the speech of the Union's president, given just previously. -«Comrades, as the vice president said before, we must start a strike.»

Noun

προηγούμενα • (proïgoúmena) n

1. Nominative, accusative and vocative plural form of προηγούμενος (proïgoúmenos).
2. (plural) see προηγούμενο for meanings

Participle

προηγούμενα • (proïgoúmena)

1. Nominative, accusative and vocative plural neuter form of προηγούμενος (proïgoúmenos).