προηγουμένη

προηγουμένη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɛː.ɡuː.mé.nɛː/ → /pro.i.ɣuˈme.ni/ → /pro.i.ɣuˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɛː.ɡuː.mé.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.e̝.ɡuˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.ni/

Participle

προηγουμένη • (proēgouménē)

1. nominative/vocative singular feminine of προηγούμενος (proēgoúmenos)

---

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pro.i.ɣu.ˈme.ni/
• Hyphenation: προ‧η‧γου‧μέ‧νη

Etymology 1

Feminine of the present participle προηγούμενος (proïgoúmenos).

Noun

προηγουμένη • (proïgouméni) f (plural προηγούμενες)

1. the previous day

   Tην Κυριακή έκανε κρύο, γιατί την προηγουμένη είχε χιονίσει.

   Tin Kyriakí ékane krýo, giatí tin proïgouméni eíche chionísei.

   It was cold on Sunday, because it had snowed the day before.

Declension

Declension in the fashion of Ancient Greek participle προηγουμένη (proēgouménē), also in Katharevousa.
Compare to declension of the feminine participle προηγούμενη (proïgoúmeni).

declension of προηγουμένη

case     \\     number	singular	plural
nominative	προηγουμένη •	προηγούμενες •
genitive	προηγουμένης •	προηγουμένων •
accusative	προηγουμένη •	προηγούμενες •
vocative	προηγουμένη •	προηγούμενες •

Etymology 2

Learned inflectional form of the present participle προηγούμενος (proïgoúmenos).

Participle

προηγουμένη • (proïgouméni) (learned, antique) alternative of προηγούμενη (proïgoúmeni)

1. Nominative, accusative and vocative singular feminine form of προηγούμενος (proïgoúmenos).