πρηστήρ

πρηστήρ

Ancient Greek

Etymology

From πίμπρημι (pímprēmi, “I burn”) +‎ -τήρ (-tḗr, agent noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prɛːs.tɛ̌ːr/ → /prisˈtir/ → /prisˈtir/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɛːs.tɛ̌ːr/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pre̝sˈte̝r/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prisˈtir/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prisˈtir/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prisˈtir/

Noun

πρηστήρ • (prēstḗr) m (genitive πρηστῆρος); third declension

1. a thunderstorm accompanied by lightning

Declension

Third declension of ὁ πρηστήρ; τοῦ πρηστῆρος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρηστήρ ho prēstḗr	τὼ πρηστῆρε tṑ prēstêre	οἱ πρηστῆρες hoi prēstêres
Genitive	τοῦ πρηστῆρος toû prēstêros	τοῖν πρηστήροιν toîn prēstḗroin	τῶν πρηστήρων tôn prēstḗrōn
Dative	τῷ πρηστῆρῐ tôi prēstêri	τοῖν πρηστήροιν toîn prēstḗroin	τοῖς πρηστῆρσῐ / πρηστῆρσῐν toîs prēstêrsi(n)
Accusative	τὸν πρηστῆρᾰ tòn prēstêra	τὼ πρηστῆρε tṑ prēstêre	τοὺς πρηστῆρᾰς toùs prēstêras
Vocative	πρηστήρ prēstḗr	πρηστῆρε prēstêre	πρηστῆρες prēstêres
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πρηστήρ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πρηστήρ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette