πολύλογος

πολύλογος

Ancient Greek

Etymology

From πολυ- (polu-, many) +‎ -λογος (-logos, word, speech).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.lý.lo.ɡos/ → /poˈly.lo.ɣos/ → /poˈli.lo.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lý.lo.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈly.lo.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈly.lo.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈly.lo.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.lo.ɣos/

Adjective

πολῠ́λογος • (polúlogos) m or f (neuter πολῠ́λογον); second declension

1. loquacious, talkative

   Synonym: λάλος (lálos)

Inflection

Second declension of πολῠ́λογος; πολῠ́λογον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πολῠ́λογος polúlogos	πολῠ́λογον polúlogon		πολῠλόγω polulógō	πολῠλόγω polulógō		πολῠ́λογοι polúlogoi	πολῠ́λογᾰ polúloga
Genitive		πολῠλόγου polulógou	πολῠλόγου polulógou		πολῠλόγοιν polulógoin	πολῠλόγοιν polulógoin		πολῠλόγων polulógōn	πολῠλόγων polulógōn
Dative		πολῠλόγῳ polulógōi	πολῠλόγῳ polulógōi		πολῠλόγοιν polulógoin	πολῠλόγοιν polulógoin		πολῠλόγοις polulógois	πολῠλόγοις polulógois
Accusative		πολῠ́λογον polúlogon	πολῠ́λογον polúlogon		πολῠλόγω polulógō	πολῠλόγω polulógō		πολῠλόγους polulógous	πολῠ́λογᾰ polúloga
Vocative		πολῠ́λογε polúloge	πολῠ́λογον polúlogon		πολῠλόγω polulógō	πολῠλόγω polulógō		πολῠ́λογοι polúlogoi	πολῠ́λογᾰ polúloga
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πολῠλόγως polulógōs			πολῠλογώτερος polulogṓteros			πολῠλογώτᾰτος polulogṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• πολυλογέω (polulogéō)
• πολυλογία (polulogía)
• πολυλογίζω (polulogízō)

 

Further reading

• πολύλογος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πολύλογος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette