πολιορκία

πολιορκία

Ancient Greek

Etymology

From πόλις (pólis, “city”) +‎ ἕρκος (hérkos, “fence, enclosure”) +‎ -ία (-ía).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.li.or.kí.aː/ → /po.li.orˈci.a/ → /po.li.orˈci.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.li.or.kí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.li.orˈki.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.li.orˈci.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.li.orˈci.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.li.orˈci.a/

Noun

πολῐορκίᾱ • (poliorkíā) f (genitive πολῐορκίᾱς); first declension

1. siege of a city

Declension

First declension of ἡ πολῐορκίᾱ; τῆς πολῐορκίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πολῐορκίᾱ hē poliorkíā	τὼ πολῐορκίᾱ tṑ poliorkíā	αἱ πολῐορκίαι hai poliorkíai
Genitive	τῆς πολῐορκίᾱς tês poliorkíās	τοῖν πολῐορκίαιν toîn poliorkíain	τῶν πολῐορκιῶν tôn poliorkiôn
Dative	τῇ πολῐορκίᾳ têi poliorkíāi	τοῖν πολῐορκίαιν toîn poliorkíain	ταῖς πολῐορκίαις taîs poliorkíais
Accusative	τὴν πολῐορκίᾱν tḕn poliorkíān	τὼ πολῐορκίᾱ tṑ poliorkíā	τᾱ̀ς πολῐορκίᾱς tā̀s poliorkíās
Vocative	πολῐορκίᾱ poliorkíā	πολῐορκίᾱ poliorkíā	πολῐορκίαι poliorkíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• πολιορκέω (poliorkéō)
• πολιορκητέος (poliorkētéos)
• πολιορκητήριος (poliorkētḗrios)
• πολιορκητής (poliorkētḗs)
• πολιορκητικός (poliorkētikós)

 

Further reading

• πολιορκία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πολιορκία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • blockade idem, page 84.
  • investment idem, page 457.
  • siege idem, page 774.

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek πολιορκίᾱ (poliorkíā).

Pronunciation

• IPA^(key): /po.li.orˈci.a/

Noun

πολιορκία • (poliorkía) f (plural πολιορκίες)

1. siege, military blockade

Declension

declension of πολιορκία

case     \\     number	singular	plural
nominative	πολιορκία •	πολιορκίες •
genitive	πολιορκίας •	πολιορκιών •
accusative	πολιορκία •	πολιορκίες •
vocative	πολιορκία •	πολιορκίες •

Related terms

• άλωση f (álosi, “conquest of a location”)
• απολιόρκητος (apoliórkitos, “unbesieged”, adjective)
• εκπορθώ (ekporthó, “I take by storm”)
• πολιορκώ (poliorkó, “I lay siege”)