ποιητέος

Adjective

Ancient Greek

Etymology

‎‎‎ποιέω (‎‎‎poiéō, “make”) +‎ -τέος (-téos, x)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ɛː.té.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /py.e̝ˈte.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /py.iˈte.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /py.iˈte.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.iˈte.os/

Adjective

ποιητέος • (poiētéos) m (feminine ποιητέᾱ, neuter ποιητέον); first/second declension

something that is bound to be done
to be made or done
one must make or do,
one must deem

Declension

First and second declension of ποιητέος; ποιητέᾱ; ποιητέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ποιητέος poiētéos	ποιητέᾱ poiētéā	ποιητέον poiētéon	ποιητέω poiētéō	ποιητέᾱ poiētéā	ποιητέω poiētéō	ποιητέοι poiētéoi	ποιητέαι poiētéai	ποιητέᾰ poiētéa
Genitive	ποιητέου poiētéou	ποιητέᾱς poiētéās	ποιητέου poiētéou	ποιητέοιν poiētéoin	ποιητέαιν poiētéain	ποιητέοιν poiētéoin	ποιητέων poiētéōn	ποιητέων poiētéōn	ποιητέων poiētéōn
Dative	ποιητέῳ poiētéōi	ποιητέᾳ poiētéāi	ποιητέῳ poiētéōi	ποιητέοιν poiētéoin	ποιητέαιν poiētéain	ποιητέοιν poiētéoin	ποιητέοις poiētéois	ποιητέαις poiētéais	ποιητέοις poiētéois
Accusative	ποιητέον poiētéon	ποιητέᾱν poiētéān	ποιητέον poiētéon	ποιητέω poiētéō	ποιητέᾱ poiētéā	ποιητέω poiētéō	ποιητέους poiētéous	ποιητέᾱς poiētéās	ποιητέᾰ poiētéa
Vocative	ποιητέε poiētée	ποιητέᾱ poiētéā	ποιητέον poiētéon	ποιητέω poiētéō	ποιητέᾱ poiētéā	ποιητέω poiētéō	ποιητέοι poiētéoi	ποιητέαι poiētéai	ποιητέᾰ poiētéa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ποιητέως poiētéōs			ποιητεώτερος poiēteṓteros			ποιητεώτᾰτος poiēteṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“ποιητέος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press