ποδαγρός

ποδαγρός

Ancient Greek

Etymology

From ποδᾰ́γρᾱ (podágrā, “gout”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.da.ɡrós/ → /po.ðaˈɣros/ → /po.ðaˈɣros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.da.ɡrós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.daˈɡros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.ðaˈɣros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.ðaˈɣros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.ðaˈɣros/

Adjective

ποδᾰγρός • (podagrós) m or f (neuter ποδᾰγρόν); second declension

1. gouty
   • Palatine Anthology 5.38
   • 125 CE – 200 CE, Lucian, Saturnalia 7
   • 300 CE – 500 CE, Book of Sothis 4.501

Declension

Second declension of ποδᾰγρός; ποδᾰγρόν (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ποδᾰγρός podagrós	ποδᾰγρόν podagrón		ποδᾰγρώ podagrṓ	ποδᾰγρώ podagrṓ		ποδᾰγροί podagroí	ποδᾰγρᾰ́ podagrá
Genitive		ποδᾰγροῦ podagroû	ποδᾰγροῦ podagroû		ποδᾰγροῖν podagroîn	ποδᾰγροῖν podagroîn		ποδᾰγρῶν podagrôn	ποδᾰγρῶν podagrôn
Dative		ποδᾰγρῷ podagrôi	ποδᾰγρῷ podagrôi		ποδᾰγροῖν podagroîn	ποδᾰγροῖν podagroîn		ποδᾰγροῖς podagroîs	ποδᾰγροῖς podagroîs
Accusative		ποδᾰγρόν podagrón	ποδᾰγρόν podagrón		ποδᾰγρώ podagrṓ	ποδᾰγρώ podagrṓ		ποδᾰγρούς podagroús	ποδᾰγρᾰ́ podagrá
Vocative		ποδᾰγρέ podagré	ποδᾰγρόν podagrón		ποδᾰγρώ podagrṓ	ποδᾰγρώ podagrṓ		ποδᾰγροί podagroí	ποδᾰγρᾰ́ podagrá
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ποδᾰγρῶς podagrôs			ποδᾰγρότερος podagróteros			ποδᾰγρότᾰτος podagrótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• ποδᾰγρῐκός (podagrikós)

Descendants

• Latin: podager
  • French: podagre, podacre

Further reading

• ποδαγρός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ποδαγρός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette