πλοῦτος

See also: πλούτος and Πλοῦτος

Ancient Greek

Etymology

From the root of πλέω (pléō, “float, sail”) (perhaps in some early meaning of "flow" > "abound") with the suffix -τος (-tos); compare βίοτος (bíotos), νόστος (nóstos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /plûː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈplu.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈplu.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈplu.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈplu.tos/

Noun

πλοῦτος • (ploûtos) m (genitive πλούτου); second declension
πλοῦτος • (ploûtos) n (genitive πλούτους); third declension

wealth, riches
Synonym: ἄφενος (áphenos)
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.171:
  οὐδέ σ’ ὀΐω […] ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν.
  oudé s’ oḯō […] áphenos kaì ploûton aphúxein.
  nor do I intend […] to pile up riches and wealth for you.
- 380 BCE, Plato, Gorgias 523c:
  πολλοὶ οὖν,” ἦ δ’ ὅς, “ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ […] πλούτους
  polloì oûn,” ê d’ hós, “psukhàs ponēràs ékhontes ēmphiesménoi eisì […] ploútous
  “Now many,” said he, “who have wicked souls are clad in […] wealth

Inflection

Second declension of ὁ πλοῦτος; τοῦ πλούτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πλοῦτος ho ploûtos	τὼ πλούτω tṑ ploútō	οἱ πλοῦτοι hoi ploûtoi
Genitive	τοῦ πλούτου toû ploútou	τοῖν πλούτοιν toîn ploútoin	τῶν πλούτων tôn ploútōn
Dative	τῷ πλούτῳ tôi ploútōi	τοῖν πλούτοιν toîn ploútoin	τοῖς πλούτοις toîs ploútois
Accusative	τὸν πλοῦτον tòn ploûton	τὼ πλούτω tṑ ploútō	τοὺς πλούτους toùs ploútous
Vocative	πλοῦτε ploûte	πλούτω ploútō	πλοῦτοι ploûtoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Third declension of τὸ πλοῦτος; τοῦ πλούτους (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ πλοῦτος tò ploûtos	τὼ πλούτει tṑ ploútei	τᾰ̀ πλούτη tà ploútē
Genitive	τοῦ πλούτους toû ploútous	τοῖν πλουτοῖν toîn ploutoîn	τῶν πλουτῶν tôn ploutôn
Dative	τῷ πλούτει tôi ploútei	τοῖν πλουτοῖν toîn ploutoîn	τοῖς πλούτεσῐ / πλούτεσῐν toîs ploútesi(n)
Accusative	τὸ πλοῦτος tò ploûtos	τὼ πλούτει tṑ ploútei	τᾰ̀ πλούτη tà ploútē
Vocative	πλοῦτος ploûtos	πλούτει ploútei	πλούτη ploútē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

πενία (penía)

Derived terms

ἁβρόπλουτος (habróploutos)
ᾰ̓́πλουτος (áploutos)
ἀρτίπλουτος (artíploutos)
ἀρχαιόπλουτος (arkhaióploutos)
βᾰθύπλουτος (bathúploutos)
βᾰρύπλουτος (barúploutos)
ζάπλουτος (záploutos)
καλλίπλουτος (kallíploutos)
κᾰτᾰπλουτῐ́ζω (kataploutízō)
κᾰτᾰπλουτομᾰχέω (kataploutomakhéō)
λᾰκκόπλουτος (lakkóploutos)
μεγᾰλόπλουτος (megalóploutos)
μεσόπλουτος (mesóploutos)
νεόπλουτος (neóploutos)
ὀλβιόπλουτος (olbióploutos)
πᾰλαιόπλουτος (palaióploutos)
πάμπλουτος (pámploutos)
Πλούταρχος (Ploútarkhos)
πλούταρχος (ploútarkhos)
πλουτογᾱθής (ploutogāthḗs)
πλουτοδότης (ploutodótēs)
πλουτοκρᾰτέομαι (ploutokratéomai)
πλουτοποιός (ploutopoiós)
πλουτοτρᾰφής (ploutotraphḗs)
πλουτοφόρος (ploutophóros)
πλουτόχθων (ploutókhthōn)
σαπρόπλουτος (sapróploutos)
σῠοπλουτοσῠ́νη (suoploutosúnē)
ῠ̔πέρπλουτος (hupérploutos)
ῠ̔πόπλουτος (hupóploutos)
φῐλόπλουτος (philóploutos)
ψευδόπλουτος (pseudóploutos)

Related terms

πλέω (pléō, “float, sail”)
πλούσιος (ploúsios), πλουσιακός (plousiakós)
πλούτᾱξ (ploútāx), πλούτᾱκος (ploútākos, “a rich fool”)
Πλουτεύς (Plouteús)
πλουτέω (ploutéō), πλουσιάω (plousiáō, “to be rich”)
πλουτηρός (ploutērós)
πλουτῐ́ζω (ploutízō, “to make rich, enrich”)
πλουτίνδην (ploutíndēn, “according to property”)
Πλοῦτος (Ploûtos)
Πλούτων (Ploútōn)

Descendants

Greek: πλούτος (ploútos)