πλεονέκται

πλεονέκται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ple.o.nék.tai̯/ → /ple.oˈnek.tɛ/ → /ple.oˈnek.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ple.o.nék.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /plɛ.oˈnɛk.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ple.oˈnek.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ple.oˈnek.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ple.oˈnek.te/

Noun

πλεονέκται • (pleonéktai)

1. nominative/vocative plural of πλεονέκτης (pleonéktēs)