περίφρασις

περίφρασις

Ancient Greek

Etymology

περῐ́- (perí-) +‎ φρᾰ́σῐς (phrásis)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.rí.pʰra.sis/ → /peˈri.ɸra.sis/ → /peˈri.fra.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.rí.pʰra.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /peˈri.pʰra.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /peˈri.ɸra.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /peˈri.fra.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /peˈri.fra.sis/

Noun

περῐ́φρᾰσῐς • (períphrasis) f (genitive περῐφρᾰ́σεως); third declension

1. circumlocution, periphrasis

Inflection

Third declension of ἡ περῐ́φρᾰσῐς; τῆς περῐφρᾰ́σεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ περῐ́φρᾰσῐς hē períphrasis	τὼ περῐφρᾰ́σει tṑ periphrásei	αἱ περῐφρᾰ́σεις hai periphráseis
Genitive	τῆς περῐφρᾰ́σεως tês periphráseōs	τοῖν περῐφρᾰσέοιν toîn periphraséoin	τῶν περῐφρᾰ́σεων tôn periphráseōn
Dative	τῇ περῐφρᾰ́σει têi periphrásei	τοῖν περῐφρᾰσέοιν toîn periphraséoin	ταῖς περῐφρᾰ́σεσῐ / περῐφρᾰ́σεσῐν taîs periphrásesi(n)
Accusative	τὴν περῐ́φρᾰσῐν tḕn períphrasin	τὼ περῐφρᾰ́σει tṑ periphrásei	τᾱ̀ς περῐφρᾰ́σεις tā̀s periphráseis
Vocative	περῐ́φρᾰσῐ períphrasi	περῐφρᾰ́σει periphrásei	περῐφρᾰ́σεις periphráseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• περιφραστικός (periphrastikós)

Descendants

• Greek: περίφραση (perífrasi)
• → Latin: periphrasis
  • → English: periphrasis
  • → French: périphrase
• → Latin: circumlocūtiō (calque)

Further reading

• “περίφρασις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• περίφρασις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette