πεπεισμένω

πεπεισμένω

See also: πεπεισμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.peːz.mé.nɔː/ → /pe.pizˈme.no/ → /pe.pizˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pɛ.pizˈmɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/

Participle

πεπεισμένω • (pepeisménō)

1. nominative accusative and vocative dual masculine and neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)