πειράω

Ancient Greek

Etymology

πεῖρᾰ (peîra) +‎ -ᾰ́ω (-áō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.rá.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈra.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈra.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈra.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈra.o/

Verb

πειρᾰ́ω • (peiráō)

to try [+infinitive = to do]
to make an attempt [+genitive = on someone or something]
(middle) to try [+infinitive = to do], [+participle = to do]
(middle) to test, make a trial of [+genitive = someone or something]
(middle) to test one's own skill, abilities, or fortune [+genitive = in something]

Conjugation

Present: πειρῶ, πειρῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρῶ	πειρᾷς	πειρᾷ	πειρᾶτον	πειρᾶτον	πειρῶμεν	πειρᾶτε	πειρῶσῐ(ν)
	subjunctive	πειρῶ	πειρᾷς	πειρᾷ	πειρᾶτον	πειρᾶτον	πειρῶμεν	πειρᾶτε	πειρῶσῐ(ν)
	optative	πειρῴην, πειρῷμῐ	πειρῴης, πειρῷς	πειρῴη, πειρῷ	πειρῷτον, πειρῴητον	πειρῴτην, πειρῳήτην	πειρῷμεν, πειρῴημεν	πειρῷτε, πειρῴητε	πειρῷεν, πειρῴησᾰν
	imperative		πείρᾱ	πειρᾱ́τω	πειρᾶτον	πειρᾱ́των		πειρᾶτε	πειρώντων
middle/ passive	indicative	πειρῶμαι	πειρᾷ	πειρᾶται	πειρᾶσθον	πειρᾶσθον	πειρώμεθᾰ	πειρᾶσθε	πειρῶνται
	subjunctive	πειρῶμαι	πειρᾷ	πειρᾶται	πειρᾶσθον	πειρᾶσθον	πειρώμεθᾰ	πειρᾶσθε	πειρῶνται
	optative	πειρῴμην	πειρῷο	πειρῷτο	πειρῷσθον	πειρῴσθην	πειρῴμεθᾰ	πειρῷσθε	πειρῷντο
	imperative		πειρῶ	πειρᾱ́σθω	πειρᾶσθον	πειρᾱ́σθων		πειρᾶσθε	πειρᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πειρᾶν				πειρᾶσθαι
participle	m	πειρῶν				πειρώμενος
	f	πειρῶσᾰ				πειρωμένη
	n	πειρῶν				πειρώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπείρων, ἐπειρώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρων	ἐπείρᾱς	ἐπείρᾱ	ἐπειρᾶτον	ἐπειρᾱ́την	ἐπειρῶμεν	ἐπειρᾶτε	ἐπείρων
middle/ passive	indicative	ἐπειρώμην	ἐπειρῶ	ἐπειρᾶτο	ἐπειρᾶσθον	ἐπειρᾱ́σθην	ἐπειρώμεθᾰ	ἐπειρᾶσθε	ἐπειρῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πειρᾱ́σω, πειρᾱ́σομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρᾱ́σω	πειρᾱ́σεις	πειρᾱ́σει	πειρᾱ́σετον	πειρᾱ́σετον	πειρᾱ́σομεν	πειρᾱ́σετε	πειρᾱ́σουσῐ(ν)
active	optative	πειρᾱ́σοιμῐ	πειρᾱ́σοις	πειρᾱ́σοι	πειρᾱ́σοιτον	πειρᾱσοίτην	πειρᾱ́σοιμεν	πειρᾱ́σοιτε	πειρᾱ́σοιεν
middle	indicative	πειρᾱ́σομαι	πειρᾱ́σῃ, πειρᾱ́σει	πειρᾱ́σεται	πειρᾱ́σεσθον	πειρᾱ́σεσθον	πειρᾱσόμεθᾰ	πειρᾱ́σεσθε	πειρᾱ́σονται
middle	optative	πειρᾱσοίμην	πειρᾱ́σοιο	πειρᾱ́σοιτο	πειρᾱ́σοισθον	πειρᾱσοίσθην	πειρᾱσοίμεθᾰ	πειρᾱ́σοισθε	πειρᾱ́σοιντο
		active			middle
infinitive		πειρᾱ́σειν			πειρᾱ́σεσθαι
participle	m	πειρᾱ́σων			πειρᾱσόμενος
	f	πειρᾱ́σουσᾰ			πειρᾱσομένη
	n	πειρᾶσον			πειρᾱσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πειρήσω, πειρήσομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πειρήσω	πειρήσεις	πειρήσει	πειρήσετον	πειρήσετον	πειρήσομεν	πειρήσετε	πειρήσουσῐ(ν)
active	optative	πειρήσοιμῐ	πειρήσοις	πειρήσοι	πειρήσοιτον	πειρησοίτην	πειρήσοιμεν	πειρήσοιτε	πειρήσοιεν
middle	indicative	πειρήσομαι	πειρήσεαι	πειρήσεται	πειρήσεσθον	πειρήσεσθον	πειρησόμεθᾰ	πειρήσεσθε	πειρήσονται
middle	optative	πειρησοίμην	πειρήσοιο	πειρήσοιτο	πειρήσοισθον	πειρησοίσθην	πειρησοίμεθᾰ	πειρήσοισθε	πειρησοίᾰτο
		active			middle
infinitive		πειρήσειν			πειρήσεσθαι
participle	m	πειρήσων			πειρησόμενος
	f	πειρήσουσᾰ			πειρησομένη
	n	πειρῆσον			πειρησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπείρᾱσᾰ, ἐπειρᾱσᾰ́μην, ἐπειρᾱ́θην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρᾱσᾰ	ἐπείρᾱσᾰς	ἐπείρᾱσε(ν)	ἐπειρᾱ́σᾰτον	ἐπειρᾱσᾰ́την	ἐπειρᾱ́σᾰμεν	ἐπειρᾱ́σᾰτε	ἐπείρᾱσᾰν
	subjunctive	πειρᾱ́σω	πειρᾱ́σῃς	πειρᾱ́σῃ	πειρᾱ́σητον	πειρᾱ́σητον	πειρᾱ́σωμεν	πειρᾱ́σητε	πειρᾱ́σωσῐ(ν)
	optative	πειρᾱ́σαιμῐ	πειρᾱ́σειᾰς, πειρᾱ́σαις	πειρᾱ́σειε(ν), πειρᾱ́σαι	πειρᾱ́σαιτον	πειρᾱσαίτην	πειρᾱ́σαιμεν	πειρᾱ́σαιτε	πειρᾱ́σειᾰν, πειρᾱ́σαιεν
	imperative		πείρᾱσον	πειρᾱσᾰ́τω	πειρᾱ́σᾰτον	πειρᾱσᾰ́των		πειρᾱ́σᾰτε	πειρᾱσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπειρᾱσᾰ́μην	ἐπειρᾱ́σω	ἐπειρᾱ́σᾰτο	ἐπειρᾱ́σᾰσθον	ἐπειρᾱσᾰ́σθην	ἐπειρᾱσᾰ́μεθᾰ	ἐπειρᾱ́σᾰσθε	ἐπειρᾱ́σᾰντο
	subjunctive	πειρᾱ́σωμαι	πειρᾱ́σῃ	πειρᾱ́σηται	πειρᾱ́σησθον	πειρᾱ́σησθον	πειρᾱσώμεθᾰ	πειρᾱ́σησθε	πειρᾱ́σωνται
	optative	πειρᾱσαίμην	πειρᾱ́σαιο	πειρᾱ́σαιτο	πειρᾱ́σαισθον	πειρᾱσαίσθην	πειρᾱσαίμεθᾰ	πειρᾱ́σαισθε	πειρᾱ́σαιντο
	imperative		πείρᾱσαι	πειρᾱσᾰ́σθω	πειρᾱ́σᾰσθον	πειρᾱσᾰ́σθων		πειρᾱ́σᾰσθε	πειρᾱσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπειρᾱ́θην	ἐπειρᾱ́θης	ἐπειρᾱ́θη	ἐπειρᾱ́θητον	ἐπειρᾱθήτην	ἐπειρᾱ́θημεν	ἐπειρᾱ́θητε	ἐπειρᾱ́θησᾰν
	subjunctive	πειρᾱθῶ	πειρᾱθῇς	πειρᾱθῇ	πειρᾱθῆτον	πειρᾱθῆτον	πειρᾱθῶμεν	πειρᾱθῆτε	πειρᾱθῶσῐ(ν)
	optative	πειρᾱθείην	πειρᾱθείης	πειρᾱθείη	πειρᾱθεῖτον, πειρᾱθείητον	πειρᾱθείτην, πειρᾱθειήτην	πειρᾱθεῖμεν, πειρᾱθείημεν	πειρᾱθεῖτε, πειρᾱθείητε	πειρᾱθεῖεν, πειρᾱθείησᾰν
	imperative		πειρᾱ́θητῐ	πειρᾱθήτω	πειρᾱ́θητον	πειρᾱθήτων		πειρᾱ́θητε	πειρᾱθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πειρᾶσαι			πειρᾱ́σᾰσθαι		πειρᾱθῆναι
participle	m	πειρᾱ́σᾱς			πειρᾱσᾰ́μενος		πειρᾱθείς
	f	πειρᾱ́σᾱσᾰ			πειρᾱσᾰμένη		πειρᾱθεῖσᾰ
	n	πειρᾶσᾰν			πειρᾱσᾰ́μενον		πειρᾱθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπείρησᾰ, ἐπειρησᾰ́μην, ἐπειρήθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείρησᾰ	ἐπείρησᾰς	ἐπείρησε(ν)	ἐπειρήσᾰτον	ἐπειρησᾰ́την	ἐπειρήσᾰμεν	ἐπειρήσᾰτε	ἐπείρησᾰν
	subjunctive	πειρήσω	πειρήσῃς	πειρήσῃ	πειρήσητον	πειρήσητον	πειρήσωμεν	πειρήσητε	πειρήσωσῐ(ν)
	optative	πειρήσαιμῐ	πειρήσειᾰς, πειρήσαις	πειρήσειε(ν), πειρήσαι	πειρησεῖτον	πειρησείτην	πειρησεῖμεν	πειρησεῖτε	πειρησεῖεν
	imperative		πείρησον	πειρησᾰ́τω	πειρήσᾰτον	πειρησᾰ́των		πειρήσᾰτε	πειρησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπειρησᾰ́μην	ἐπειρήσω	ἐπειρήσᾰτο	ἐπειρήσᾰσθον	ἐπειρησᾰ́σθην	ἐπειρησᾰ́μεθᾰ	ἐπειρήσᾰσθε	ἐπειρήσᾰντο
	subjunctive	πειρήσωμαι	πειρήσηαι	πειρήσηται	πειρήσησθον	πειρήσησθον	πειρησώμεθᾰ	πειρήσησθε	πειρήσωνται
	optative	πειρησαίμην	πειρήσαιο	πειρήσαιτο	πειρήσαισθον	πειρησαίσθην	πειρησαίμεθᾰ	πειρήσαισθε	πειρησαίᾰτο
	imperative		πείρησαι	πειρησᾰ́σθω	πειρήσᾰσθον	πειρησᾰ́σθων		πειρήσᾰσθε	πειρησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπειρήθην	ἐπειρήθης	ἐπειρήθη	ἐπειρήθητον	ἐπειρηθήτην	ἐπειρήθημεν	ἐπειρήθητε	ἐπειρήθησᾰν
	subjunctive	πειρηθῶ	πειρηθῇς	πειρηθῇ	πειρηθῆτον	πειρηθῆτον	πειρηθῶμεν	πειρηθῆτε	πειρηθῶσῐ(ν)
	optative	πειρηθείην	πειρηθείης	πειρηθείη	πειρηθεῖτον, πειρηθείητον	πειρηθείτην, πειρηθειήτην	πειρηθεῖμεν, πειρηθείημεν	πειρηθεῖτε, πειρηθείητε	πειρήθειεν, πειρηθείησᾰν
	imperative		πειρήθητῐ	πειρηθήτω	πειρήθητον	πειρηθήτων		πειρήθητε	πειρηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πειρῆσαι			πειρήσᾰσθαι		πειρηθῆναι
participle	m	πειρήσᾱς			πειρησᾰ́μενος		πειρηθείς
	f	πειρήσᾱσᾰ			πειρησᾰμένη		πειρηθεῖσᾰ
	n	πειρῆσᾰν			πειρησᾰ́μενον		πειρηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπείρᾱκᾰ (Attic)