παρελθών

παρελθών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rel.tʰɔ̌ːn/ → /pa.relˈθon/ → /pa.relˈθon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rel.tʰɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.relˈtʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.relˈθon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.relˈθon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.relˈθon/

Participle

πᾰρελθών • (parelthṓn) m (feminine πᾰρελθοῦσᾰ, neuter πᾰρελθόν); first/third declension

1. aorist active participle of πᾰρέρχομαι (parérkhomai)

Inflection

First and third declension of πᾰρελθών; πᾰρελθοῦσᾰ; πᾰρελθόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πᾰρελθών parelthṓn	πᾰρελθοῦσᾰ parelthoûsa	πᾰρελθόν parelthón		πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθούσᾱ parelthoúsā	πᾰρελθόντε parelthónte		πᾰρελθόντες parelthóntes	πᾰρελθοῦσαι parelthoûsai	πᾰρελθόντᾰ parelthónta
Genitive		πᾰρελθόντος parelthóntos	πᾰρελθούσης parelthoúsēs	πᾰρελθόντος parelthóntos		πᾰρελθόντοιν parelthóntoin	πᾰρελθούσαιν parelthoúsain	πᾰρελθόντοιν parelthóntoin		πᾰρελθόντων parelthóntōn	πᾰρελθουσῶν parelthousôn	πᾰρελθόντων parelthóntōn
Dative		πᾰρελθόντῐ parelthónti	πᾰρελθούσῃ parelthoúsēi	πᾰρελθόντῐ parelthónti		πᾰρελθόντοιν parelthóntoin	πᾰρελθούσαιν parelthoúsain	πᾰρελθόντοιν parelthóntoin		πᾰρελθοῦσῐ / πᾰρελθοῦσῐν parelthoûsi(n)	πᾰρελθούσαις parelthoúsais	πᾰρελθοῦσῐ / πᾰρελθοῦσῐν parelthoûsi(n)
Accusative		πᾰρελθόντᾰ parelthónta	πᾰρελθοῦσᾰν parelthoûsan	πᾰρελθόν parelthón		πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθούσᾱ parelthoúsā	πᾰρελθόντε parelthónte		πᾰρελθόντᾰς parelthóntas	πᾰρελθούσᾱς parelthoúsās	πᾰρελθόντᾰ parelthónta
Vocative		πᾰρελθών parelthṓn	πᾰρελθοῦσᾰ parelthoûsa	πᾰρελθόν parelthón		πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθούσᾱ parelthoúsā	πᾰρελθόντε parelthónte		πᾰρελθόντες parelthóntes	πᾰρελθοῦσαι parelthoûsai	πᾰρελθόντᾰ parelthónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πᾰρελθόντως parelthóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • by-gone idem, page 107.
  • past idem, page 597.

---

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek παρελθών (parelthṓn), past participle of παρέρχομαι (parérchomai),[1] see παρῆλθον (parêlthon) and ἐλθών (elthṓn). Found mostly as an adjective, and substantivised as the neuter noun παρελθόν (parelthón).

Pronunciation

• IPA^(key): /pa.relˈθon/
• Hyphenation: πα‧ρελ‧θών
• Homophone: παρελθόν (parelthón)

Participle

παρελθών • (parelthón) m (feminine παρελθούσα, neuter παρελθόν)

1. (formal, dated) one who passed, past, last

   Ο νέος νόμος ανακοινώθηκε την παρελθούσα εβδομάδα.

   O néos nómos anakoinóthike tin parelthoúsa evdomáda.

   The new law was announced last week.

   παρελθόντων ετών ― parelthónton etón ― of previous years

Declension

Declension of παρελθών

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παρελθών •	παρελθούσα •	παρελθόν •	παρελθόντες •	παρελθούσες •	παρελθόντα •
genitive	παρελθόντος •	παρελθούσας • / παρελθούσης •	παρελθόντος •	παρελθόντων •	παρελθουσών •	παρελθόντων •
accusative	παρελθόντα •	παρελθούσα •	παρελθόν •	παρελθόντες •	παρελθούσες •	παρελθόντα •
vocative	παρελθών •	παρελθούσα •	παρελθόν •	παρελθόντες •	παρελθούσες •	παρελθόντα •

Antonyms

• μέλλων (méllon, “future”)

Related terms

• παρελθόν n (parelthón, “past”) (as noun, and as participle)
• παρελθοντικός (parelthontikós, “of the past”)
• παρελθοντολογία f (parelthontología, “speaking of the past”) (negative sense)
• παρελθοντολογώ (parelthontologó, “I speak of the past”) (negative sense)

• and see: έρχομαι (érchomai, “I come”)

References

1. παρελθών - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.