παρελθούσης

παρελθούσης

See also: παρελθούσῃ and παρελθοῦσι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rel.tʰǒː.sɛːs/ → /pa.relˈθu.sis/ → /pa.relˈθu.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rel.tʰǒː.sɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.rɛlˈtʰu.ses/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.relˈθu.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.relˈθu.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.relˈθu.sis/

Participle

πᾰρελθούσης • (parelthoúsēs)

1. genitive singular feminine of πᾰρελθών (parelthṓn)

---

Greek

Alternative forms

• παρελθούσας (parelthoúsas) (more colloquial)

Pronunciation

• IPA^(key): /parelˈθusis/
• Hyphenation: πα‧ρελ‧θού‧σης

Participle

παρελθούσης • (parelthoúsis)

1. (formal) Nominative, accusative and vocative singular feminine form of παρελθών (parelthón).