παραμενέτω

παραμενέτω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.me.né.tɔː/ → /pa.ra.meˈne.to/ → /pa.ra.meˈne.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.me.né.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.mɛˈnɛ.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.meˈne.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.meˈne.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.meˈne.to/

Verb

πᾰρᾰμενέτω • (paramenétō)

1. third-person singular present active imperative of παραμένω (paraménō)