παραλληλεπίπεδον

παραλληλεπίπεδον

Ancient Greek

Etymology

Substantivized neuter of πᾰρᾰλληλεπίπεδος (parallēlepípedos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ral.lɛː.le.pí.pe.don/ → /pa.ral.li.leˈpi.pe.ðon/ → /pa.ra.li.leˈpi.pe.ðon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ral.lɛː.le.pí.pe.don/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ral.le̝.leˈpi.pe.don/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ral.li.leˈpi.pe.ðon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ral.li.leˈpi.pe.ðon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.li.leˈpi.pe.ðon/

Noun

πᾰρᾰλληλεπίπεδον • (parallēlepípedon) n (genitive πᾰρᾰλληλεπιπέδου); second declension

1. (geometry) parallelepiped

Inflection

Second declension of τὸ πᾰρᾰλληλεπίπεδον; τοῦ πᾰρᾰλληλεπιπέδου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ πᾰρᾰλληλεπίπεδον tò parallēlepípedon	τὼ πᾰρᾰλληλεπιπέδω tṑ parallēlepipédō	τᾰ̀ πᾰρᾰλληλεπίπεδᾰ tà parallēlepípeda
Genitive	τοῦ πᾰρᾰλληλεπιπέδου toû parallēlepipédou	τοῖν πᾰρᾰλληλεπιπέδοιν toîn parallēlepipédoin	τῶν πᾰρᾰλληλεπιπέδων tôn parallēlepipédōn
Dative	τῷ πᾰρᾰλληλεπιπέδῳ tôi parallēlepipédōi	τοῖν πᾰρᾰλληλεπιπέδοιν toîn parallēlepipédoin	τοῖς πᾰρᾰλληλεπιπέδοις toîs parallēlepipédois
Accusative	τὸ πᾰρᾰλληλεπίπεδον tò parallēlepípedon	τὼ πᾰρᾰλληλεπιπέδω tṑ parallēlepipédō	τᾰ̀ πᾰρᾰλληλεπίπεδᾰ tà parallēlepípeda
Vocative	πᾰρᾰλληλεπίπεδον parallēlepípedon	πᾰρᾰλληλεπιπέδω parallēlepipédō	πᾰρᾰλληλεπίπεδᾰ parallēlepípeda
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: παραλληλεπίπεδο (parallilepípedo)
• → Latin: parallēlepipedum
  • → English: parallelepiped
  • → French: parallélépipède
  • → Russian: параллелепи́пед (parallelepíped)

Further reading

• “παραλληλεπίπεδον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press