παραδοξολόγος

παραδοξολόγος

Ancient Greek

Etymology

From παράδοξος (parádoxos, “unexpected, strange”) +‎ λέγω (légō, “to gather”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.dok.so.ló.ɡos/ → /pa.ra.ðok.soˈlo.ɣos/ → /pa.ra.ðok.soˈlo.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.dok.so.ló.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.dok.soˈlo.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ðok.soˈlo.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ðok.soˈlo.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ðok.soˈlo.ɣos/

Noun

πᾰρᾰδοξολόγος • (paradoxológos) m (genitive πᾰρᾰδοξολόγου); second declension

1. narrator of marvels

Inflection

Second declension of ὁ πᾰρᾰδοξολόγος; τοῦ πᾰρᾰδοξολόγου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πᾰρᾰδοξολόγος ho paradoxológos	τὼ πᾰρᾰδοξολόγω tṑ paradoxológō	οἱ πᾰρᾰδοξολόγοι hoi paradoxológoi
Genitive	τοῦ πᾰρᾰδοξολόγου toû paradoxológou	τοῖν πᾰρᾰδοξολόγοιν toîn paradoxológoin	τῶν πᾰρᾰδοξολόγων tôn paradoxológōn
Dative	τῷ πᾰρᾰδοξολόγῳ tôi paradoxológōi	πᾰρᾰδοξολόγοιν paradoxológoin	τοῖς πᾰρᾰδοξολόγοις toîs paradoxológois
Accusative	τὸν πᾰρᾰδοξολόγον tòn paradoxológon	πᾰρᾰδοξολόγω paradoxológō	τοὺς πᾰρᾰδοξολόγους toùs paradoxológous
Vocative	πᾰρᾰδοξολόγε paradoxológe	πᾰρᾰδοξολόγω paradoxológō	πᾰρᾰδοξολόγοι paradoxológoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• παραδοξολογέω (paradoxologéō)
• παραδοξολογία (paradoxología)

 

References

• παραδοξολόγος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• παραδοξολόγος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• παραδοξολόγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette