παράπλοος

παράπλοος

Ancient Greek

Alternative forms

• παράπλους (paráplous) – contracted

Etymology

From παρα- (para-) +‎ πλόος (plóos) and/or παραπλέω (parapléō) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rá.plo.os/ → /paˈra.plo.os/ → /paˈra.plo.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rá.plo.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈra.plo.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈra.plo.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈra.plo.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈra.plo.os/

Noun

πᾰράπλοος • (paráploos) m (genitive πᾰρᾰπλόου); second declension

1. a voyage along the coast
2. a point sailed by or doubled

Declension

Second declension of ὁ πᾰράπλοος; τοῦ πᾰραπλόου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πᾰράπλοος ho paráploos	τὼ πᾰραπλόω tṑ paraplóō	οἱ πᾰράπλοοι hoi paráplooi
Genitive	τοῦ πᾰραπλόου toû paraplóou	τοῖν πᾰραπλόοιν toîn paraplóoin	τῶν πᾰραπλόων tôn paraplóōn
Dative	τῷ πᾰραπλόῳ tôi paraplóōi	τοῖν πᾰραπλόοιν toîn paraplóoin	τοῖς πᾰραπλόοις toîs paraplóois
Accusative	τὸν πᾰράπλοον tòn paráploon	τὼ πᾰραπλόω tṑ paraplóō	τοὺς πᾰραπλόους toùs paraplóous
Vocative	πᾰράπλοε paráploe	πᾰραπλόω paraplóō	πᾰράπλοοι paráplooi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• παράπλοος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “παράπλοος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press