παράξενος

παράξενος

Greek

Etymology

From Ancient Greek παράξενος (paráxenos), equivalent to παρά- (pará-) +‎ ξένος (xénos, “stranger, foreigner”).

Pronunciation

• IPA^(key): /paˈɾaksenos/
• Hyphenation: πα‧ρά‧ξε‧νος

Adjective

παράξενος • (paráxenos) m (feminine παράξενη, neuter παράξενο)

1. (of things) strange, weird, odd, bizarre (deviating from the normal)

   Ο καιρός είναι πολύ παράξενος αυτές τις μέρες. ― O kairós eínai polý paráxenos aftés tis méres. ― The weather is very strange these days.

   Ήταν παράξενο ότι δεν μας είδες εκεί. ― Ítan paráxeno óti den mas eídes ekeí. ― It was odd that you didn't see us there.

2. (of people) strange, weird, odd, peculiar, whacko, oddball (having an unusually strange character or behaviour)

   Από τότε που έγινε το ατύχημα, έχει γίνει πολύ παράξενος. ― Apó tóte pou égine to atýchima, échei gínei polý paráxenos. ― Since the accident happened, he's become very weird.

   Προσπάθησα να της μιλήσω αλλά είναι παράξενη και με αγνόησε εντελώς. ― Prospáthisa na tis milíso allá eínai paráxeni kai me agnóise entelós. ― I tried to talk to her but she's odd and ignored me completely.

Declension

declension of παράξενος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παράξενος	παράξενη	παράξενο	παράξενοι	παράξενες	παράξενα
genitive	παράξενου	παράξενης	παράξενου	παράξενων	παράξενων	παράξενων
accusative	παράξενο	παράξενη	παράξενο	παράξενους	παράξενες	παράξενα
vocative	παράξενε	παράξενη	παράξενο	παράξενοι	παράξενες	παράξενα

Synonyms

• (strange, of things): αλλόκοτος (allókotos), ασυνήθιστος (asyníthistos), περίεργος (períergos)
• (strange, of people): εκκεντρικός (ekkentrikós), περίεργος (períergos), ιδιότροπος (idiótropos), ανώμαλος (anómalos)

Antonyms

• (strange, of things): κανονικός (kanonikós), συνηθισμένος (synithisménos)

Derived terms

• παράξενα (paráxena, “strangely, oddly, weirdly”) (adverb)
• παραξενιά f (paraxeniá, “strangeness, oddness, weirdness”)
• παραξενιάζω (paraxeniázo, “to become strange”)