παράλυσις
Ancient Greek
Etymology
From παραλύω (paralúō) + -σις (-sis).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pa.rá.ly.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /paˈra.ly.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /paˈra.ly.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /paˈra.ly.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /paˈra.li.sis/
Noun
παράλυσις • (parálusis) f (genitive παραλύσεως); third declension
- paralysis
Inflection
Third declension of ἡ πᾰρᾰ́λῠσῐς; τῆς πᾰρᾰλῠ́σεως (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ πᾰρᾰ́λῠσῐς hē parálusis | τὼ πᾰρᾰλῠ́σει tṑ paralúsei | αἱ πᾰρᾰλῠ́σεις hai paralúseis | ||||||||||
Genitive | τῆς πᾰρᾰλῠ́σεως tês paralúseōs | τοῖν πᾰρᾰλῠσέοιν toîn paraluséoin | τῶν πᾰρᾰλῠ́σεων tôn paralúseōn | ||||||||||
Dative | τῇ πᾰρᾰλῠ́σει têi paralúsei | τοῖν πᾰρᾰλῠσέοιν toîn paraluséoin | ταῖς πᾰρᾰλῠ́σεσῐ / πᾰρᾰλῠ́σεσῐν taîs paralúsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν πᾰρᾰ́λῠσῐν tḕn parálusin | τὼ πᾰρᾰλῠ́σει tṑ paralúsei | τᾱ̀ς πᾰρᾰλῠ́σεις tā̀s paralúseis | ||||||||||
Vocative | πᾰρᾰ́λῠσῐ parálusi | πᾰρᾰλῠ́σει paralúsei | πᾰρᾰλῠ́σεις paralúseis | ||||||||||
Notes: |
|
Descendants
- English: paralysis
- Greek: παράλυση (parálysi)
References
- παράλυσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- παράλυσις in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- παράλυσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette