παιπαλόεις

παιπαλόεις

Ancient Greek

Etymology

From παίπᾰλον (paípalon, “steep place”) +‎ -εις (-eis). Connection with various similar-looking but semantically distant words such as παιπάλη (paipálē, “fine flour”) and παιπάλιμος (paipálimos, “subtle”) is uncertain.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pai̯.pa.ló.eːs/ → /pɛ.paˈlo.is/ → /pe.paˈlo.is/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pai̯.pa.ló.eːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pɛ.paˈlo.is/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pɛ.paˈlo.is/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.paˈlo.is/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.paˈlo.is/

Adjective

παιπᾰλόεις • (paipalóeis) m (feminine παιπᾰλόεσσᾰ, neuter παιπᾰλόεν); first/third declension

1. (Epic) rugged, craggy

Declension

First and third declension of παιπᾰλόεις; παιπᾰλόεσσᾰ; παιπᾰλόεν (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		παιπᾰλόεις paipalóeis	παιπᾰλόεσσᾰ paipalóessa	παιπᾰλόεν paipalóen		παιπᾰλόεντε paipalóente	παιπᾰλοέσσᾱ paipaloéssā	παιπᾰλόεντε paipalóente		παιπᾰλόεντες paipalóentes	παιπᾰλόεσσαι paipalóessai	παιπᾰλόεντᾰ paipalóenta
Genitive		παιπᾰλόεντος paipalóentos	παιπᾰλοέσσης paipaloéssēs	παιπᾰλόεντος paipalóentos		παιπᾰλοέντοιῐν paipaloéntoiin	παιπᾰλοέσσαιν / παιπᾰλοέσσαιῐν / παιπᾰλοέσσῃῐν paipaloéssai(i)n / paipaloéssēiin	παιπᾰλοέντοιῐν paipaloéntoiin		παιπᾰλοέντων paipaloéntōn	παιπᾰλοεσσᾱ́ων / παιπᾰλοεσσέ͜ων / παιπᾰλοεσσῶν paipaloessā́ōn / paipaloessé͜ōn / paipaloessôn	παιπᾰλοέντων paipaloéntōn
Dative		παιπᾰλόεντῐ paipalóenti	παιπᾰλοέσσῃ paipaloéssēi	παιπᾰλόεντῐ paipalóenti		παιπᾰλοέντοιῐν paipaloéntoiin	παιπᾰλοέσσαιν / παιπᾰλοέσσαιῐν / παιπᾰλοέσσῃῐν paipaloéssai(i)n / paipaloéssēiin	παιπᾰλοέντοιῐν paipaloéntoiin		παιπᾰλόεισῐ / παιπᾰλόεισῐν / παιπᾰλοέντεσσῐ / παιπᾰλοέντεσσῐν / παιπᾰλοέντεσῐ / παιπᾰλοέντεσῐν paipalóeisi(n) / paipaloéntessi(n) / paipaloéntesi(n)	παιπᾰλοέσσῃσῐ / παιπᾰλοέσσῃσῐν / παιπᾰλοέσσῃς / παιπᾰλοέσσαις paipaloéssēisi(n) / paipaloéssēis / paipaloéssais	παιπᾰλόεισῐ / παιπᾰλόεισῐν / παιπᾰλοέντεσσῐ / παιπᾰλοέντεσσῐν / παιπᾰλοέντεσῐ / παιπᾰλοέντεσῐν paipalóeisi(n) / paipaloéntessi(n) / paipaloéntesi(n)
Accusative		παιπᾰλόεντᾰ paipalóenta	παιπᾰλόεσσᾰν paipalóessan	παιπᾰλόεν paipalóen		παιπᾰλόεντε paipalóente	παιπᾰλοέσσᾱ paipaloéssā	παιπᾰλόεντε paipalóente		παιπᾰλόεντᾰς paipalóentas	παιπᾰλοέσσᾱς paipaloéssās	παιπᾰλόεντᾰ paipalóenta
Vocative		παιπᾰλόεν paipalóen	παιπᾰλόεσσᾰ paipalóessa	παιπᾰλόεν paipalóen		παιπᾰλόεντε paipalóente	παιπᾰλοέσσᾱ paipaloéssā	παιπᾰλόεντε paipalóente		παιπᾰλόεντες paipalóentes	παιπᾰλόεσσαι paipalóessai	παιπᾰλόεντᾰ paipalóenta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		παιπᾰλοέντως paipaloéntōs				παιπᾰλοέστερος paipaloésteros				παιπᾰλοέστᾰτος paipaloéstatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• παιπαλόεις in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• παιπαλόεις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• παιπαλόεις in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• παιπαλόεις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press