πίθοιο

πίθοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pí.tʰoi̯.o/ → /ˈpi.θy.o/ → /ˈpi.θi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pí.tʰoi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.tʰy.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.θy.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.θy.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.θi.o/

Verb

πίθοιο • (píthoio)

1. second-person singular aorist middle optative of πείθω (peíthō)