ορθός

ορθός

See also: ὀρθός

Greek

Adjective

ορθός • (orthós) m (feminine ορθή, neuter ορθό)

1. upright, erect
2. straight
3. correct, right, sound

Declension

declension of ορθός

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ορθός	ορθή	ορθό	ορθοί	ορθές	ορθά
genitive	ορθού	ορθής	ορθού	ορθών	ορθών	ορθών
accusative	ορθό	ορθή	ορθό	ορθούς	ορθές	ορθά
vocative	ορθέ	ορθή	ορθό	ορθοί	ορθές	ορθά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ορθός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ορθός (o pio orthós), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ορθότερος	ορθότερη	ορθότερο	ορθότεροι	ορθότερες	ορθότερα
genitive	ορθότερου	ορθότερης	ορθότερου	ορθότερων	ορθότερων	ορθότερων
accusative	ορθότερο	ορθότερη	ορθότερο	ορθότερους	ορθότερες	ορθότερα
vocative	ορθότερε	ορθότερη	ορθότερο	ορθότεροι	ορθότερες	ορθότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ορθότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ορθότατος	ορθότατη	ορθότατο	ορθότατοι	ορθότατες	ορθότατα
genitive	ορθότατου	ορθότατης	ορθότατου	ορθότατων	ορθότατων	ορθότατων
accusative	ορθότατο	ορθότατη	ορθότατο	ορθότατους	ορθότατες	ορθότατα
vocative	ορθότατε	ορθότατη	ορθότατο	ορθότατοι	ορθότατες	ορθότατα

Derived terms

• ορθή γωνία f (orthí gonía, “right angle”)