οδοντικός

οδοντικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀδοντικός (odontikós). See δόντι (dónti) and -ικός (-ikós).

Adjective

οδοντικός • (odontikós) m (feminine οδοντική, neuter οδοντικό)

1. (medicine) dental, concerning the teeth

   οδοντικό νήμα

   dental floss

2. (phonetics, phonology) dental

   τα οδοντικά σύμφωνα είναι τα τ, δ, θ και ντ

   the dental consonants are τ, δ, θ and ντ

Declension

declension of οδοντικός

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	οδοντικός	οδοντική	οδοντικό	οδοντικοί	οδοντικές	οδοντικά
genitive	οδοντικού	οδοντικής	οδοντικού	οδοντικών	οδοντικών	οδοντικών
accusative	οδοντικό	οδοντική	οδοντικό	οδοντικούς	οδοντικές	οδοντικά
vocative	οδοντικέ	οδοντική	οδοντικό	οδοντικοί	οδοντικές	οδοντικά

Further reading

• οδοντικός in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.