ξενοδοχεῖον

ξενοδοχεῖον

Ancient Greek

Etymology

From ξένος (xénos, “foreign”) and δοχεῖον (dokheîon, “holder”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kse.no.do.kʰêː.on/ → /kse.no.ðoˈçi.on/ → /kse.no.ðoˈçi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kse.no.do.kʰêː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kse.no.doˈkʰi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kse.no.ðoˈçi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kse.no.ðoˈçi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kse.no.ðoˈçi.on/

Noun

ξενοδοχεῖον • (xenodokheîon) n (genitive ξενοδοχείου); second declension

1. inn, place for strangers to lodge in

Inflection

Second declension of τὸ ξενοδοχεῖον; τοῦ ξενοδοχείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ξενοδοχεῖον tò xenodokheîon	τὼ ξενοδοχείω tṑ xenodokheíō	τᾰ̀ ξενοδοχεῖᾰ tà xenodokheîa
Genitive	τοῦ ξενοδοχείου toû xenodokheíou	τοῖν ξενοδοχείοιν toîn xenodokheíoin	τῶν ξενοδοχείων tôn xenodokheíōn
Dative	τῷ ξενοδοχείῳ tôi xenodokheíōi	τοῖν ξενοδοχείοιν toîn xenodokheíoin	τοῖς ξενοδοχείοις toîs xenodokheíois
Accusative	τὸ ξενοδοχεῖον tò xenodokheîon	τὼ ξενοδοχείω tṑ xenodokheíō	τᾰ̀ ξενοδοχεῖᾰ tà xenodokheîa
Vocative	ξενοδοχεῖον xenodokheîon	ξενοδοχείω xenodokheíō	ξενοδοχεῖᾰ xenodokheîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ξενοδοχείο (xenodocheío)
• Latin: xenodochium

Further reading

• “ξενοδοχεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ξενοδοχεῖον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette