νόμιμος

Greek

From Ancient Greek νόμιμος (nómimos). Synchronically analysable as νόμος (nómos) +‎ -ιμος (-imos).

νόμιμος • (nómimos) m (feminine νόμιμη, neuter νόμιμο)

declension of νόμιμος

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	νόμιμος	νόμιμη	νόμιμο	νόμιμοι	νόμιμες	νόμιμα
genitive	νόμιμου	νόμιμης	νόμιμου	νόμιμων	νόμιμων	νόμιμων
accusative	νόμιμο	νόμιμη	νόμιμο	νόμιμους	νόμιμες	νόμιμα
vocative	νόμιμε	νόμιμη	νόμιμο	νόμιμοι	νόμιμες	νόμιμα
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο νόμιμος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο νόμιμος (o pio nómimos), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	νομιμότερος	νομιμότερη	νομιμότερο	νομιμότεροι	νομιμότερες	νομιμότερα
genitive	νομιμότερου	νομιμότερης	νομιμότερου	νομιμότερων	νομιμότερων	νομιμότερων
accusative	νομιμότερο	νομιμότερη	νομιμότερο	νομιμότερους	νομιμότερες	νομιμότερα
vocative	νομιμότερε	νομιμότερη	νομιμότερο	νομιμότεροι	νομιμότερες	νομιμότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο νομιμότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	νομιμότατος	νομιμότατη	νομιμότατο	νομιμότατοι	νομιμότατες	νομιμότατα
genitive	νομιμότατου	νομιμότατης	νομιμότατου	νομιμότατων	νομιμότατων	νομιμότατων
accusative	νομιμότατο	νομιμότατη	νομιμότατο	νομιμότατους	νομιμότατες	νομιμότατα
vocative	νομιμότατε	νομιμότατη	νομιμότατο	νομιμότατοι	νομιμότατες	νομιμότατα