νεύρινος

νεύρινος

Ancient Greek

Etymology

From νεῦρον (neûron, “sinew, nerve”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /něu̯.ri.nos/ → /ˈne.βri.nos/ → /ˈne.vri.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /něu̯.ri.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈnew.ri.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈne.βri.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈne.vri.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈne.vri.nos/

Adjective

νεύρῐνος • (neúrinos) m (feminine νευρίνη, neuter νεύρῐνον); first/second declension

1. made of sinew
2. consisting of fibres

Inflection

First and second declension of νεύρῐνος; νευρῐ́νη; νεύρῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νεύρῐνος neúrinos	νευρῐ́νη neurínē	νεύρῐνον neúrinon		νευρῐ́νω neurínō	νευρῐ́νᾱ neurínā	νευρῐ́νω neurínō		νεύρῐνοι neúrinoi	νεύρῐναι neúrinai	νεύρῐνᾰ neúrina
Genitive		νευρῐ́νου neurínou	νευρῐ́νης neurínēs	νευρῐ́νου neurínou		νευρῐ́νοιν neurínoin	νευρῐ́ναιν neurínain	νευρῐ́νοιν neurínoin		νευρῐ́νων neurínōn	νευρῐ́νων neurínōn	νευρῐ́νων neurínōn
Dative		νευρῐ́νῳ neurínōi	νευρῐ́νῃ neurínēi	νευρῐ́νῳ neurínōi		νευρῐ́νοιν neurínoin	νευρῐ́ναιν neurínain	νευρῐ́νοιν neurínoin		νευρῐ́νοις neurínois	νευρῐ́ναις neurínais	νευρῐ́νοις neurínois
Accusative		νεύρῐνον neúrinon	νευρῐ́νην neurínēn	νεύρῐνον neúrinon		νευρῐ́νω neurínō	νευρῐ́νᾱ neurínā	νευρῐ́νω neurínō		νευρῐ́νους neurínous	νευρῐ́νᾱς neurínās	νεύρῐνᾰ neúrina
Vocative		νεύρῐνε neúrine	νευρῐ́νη neurínē	νεύρῐνον neúrinon		νευρῐ́νω neurínō	νευρῐ́νᾱ neurínā	νευρῐ́νω neurínō		νεύρῐνοι neúrinoi	νεύρῐναι neúrinai	νεύρῐνᾰ neúrina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νευρῐ́νως neurínōs				νευρῐνώτερος neurinṓteros				νευρῐνώτᾰτος neurinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• νεύρινος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νεύρινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette