νεκροταφείο
Greek
Etymology
νεκρο- (nekro-, “dead”) + τάφος (táfos, “grave”) + -είο (-eío). First attested 1833.
Pronunciation
- IPA(key): /nɛkɾotaˈfio/
- Hyphenation: νε‧κρο‧τα‧φεί‧ο
Noun
νεκροταφείο • (nekrotafeío) n (plural νεκροταφεία)
- graveyard, cemetery (place where the dead are buried)
- Η διάσημη ηθοποιός θα ταφεί αύριο στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. ― I diásimi ithopoiós tha tafeí ávrio sto Próto Nekrotafeío Athinón. ― The famous actress will be laid to rest tomorrow in the First Cemetery of Athens.
- (humorous, figuratively) deathly silent place
- Για βάλε λίγη μουσική, είναι σκέτο νεκροταφείο εδώ μέσα! ― Gia vále lígi mousikí, eínai skéto nekrotafeío edó mésa! ― Put on some music will you, it's like a graveyard in here!
- (figuratively, by extension) graveyard (final storage place for things that are no longer useful or useable)
- Το παλιό μου αμάξι πήγε στο νεκροταφείο αυτοκινήτων. ― To palió mou amáxi píge sto nekrotafeío aftokiníton. ― My old car went to the car graveyard (ie car junkyard)
Declension
declension of νεκροταφείο
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | νεκροταφείο • | νεκροταφεία • |
| genitive | νεκροταφείου • | νεκροταφείων • |
| accusative | νεκροταφείο • | νεκροταφεία • |
| vocative | νεκροταφείο • | νεκροταφεία • |
Synonyms
- κοιμητήριο n (koimitírio)
- κοιμητήρι n (koimitíri)
Related terms
- νεκροθάφτης m (nekrotháftis, “grave digger”)
- ταφή f (tafí, “burial”)
- τάφος m (táfos, “grave, tomb”)
- and see: θάβω (thávo, “bury”)
Further reading
