νέος

νέος

See also: νεός

Ancient Greek

Alternative forms

• νεῖος (neîos) – Ionic

Etymology

From Proto-Hellenic *néwos (compare Mycenaean Greek 𐀚𐀺 (ne-wo)), from Proto-Indo-European *néwos. Cognates include Old English nīewe (English new), Latin novus, Sanskrit नव (náva), and Avestan 𐬥𐬀𐬎𐬎𐬀‎ (nauua).

Contrasting the attested feminine form of νέος in Attic, νέᾱ (néā), as well as the word κόρη (kórē) (from Proto-Hellenic *kórwā), we must establish a relative chronology for the Lautgesetze, assuming the digamma from the original form *νέϝος disappeared earlier when between vowels than after liquid and nasal consonants [1] [2]. See Attic–Ionic vowel shift.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /né.wos/ → /ˈne.os/ → /ˈne.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /né.wos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈne.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈne.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈne.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈne.os/

Adjective

νέος • (néos) m (feminine νέᾱ, neuter νέον); first/second declension

1. young
2. (pertaining to young people) youthful
3. new, fresh
4. (euphemistic, especially in comparative) unexpected, strange, evil

Inflection

First and second declension of νέος; νέᾱ; νέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νέος néos	νέᾱ néā	νέον néon		νέω néō	νέᾱ néā	νέω néō		νέοι néoi	νέαι néai	νέᾰ néa
Genitive		νέου néou	νέᾱς néās	νέου néou		νέοιν néoin	νέαιν néain	νέοιν néoin		νέων néōn	νέων néōn	νέων néōn
Dative		νέῳ néōi	νέᾳ néāi	νέῳ néōi		νέοιν néoin	νέαιν néain	νέοιν néoin		νέοις néois	νέαις néais	νέοις néois
Accusative		νέον néon	νέᾱν néān	νέον néon		νέω néō	νέᾱ néā	νέω néō		νέους néous	νέᾱς néās	νέᾰ néa
Vocative		νέε née	νέᾱ néā	νέον néon		νέω néō	νέᾱ néā	νέω néō		νέοι néoi	νέαι néai	νέᾰ néa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νέως néōs				νεώτερος neṓteros				νεώτᾰτος neṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of νέος; νέη; νέον (Ionic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νέος néos	νέη néē	νέον néon		νέω néō	νέᾱ néā	νέω néō		νέοι néoi	νέαι néai	νέᾰ néa
Genitive		νέου néou	νέης néēs	νέου néou		νέοιν néoin	νέαιν néain	νέοιν néoin		νέων néōn	νεέων / νεῶν neéōn / neôn	νέων néōn
Dative		νέῳ néōi	νέῃ néēi	νέῳ néōi		νέοιν néoin	νέαιν néain	νέοιν néoin		νέοισῐ / νέοισῐν / νέοις néoisi(n) / néois	νέῃσῐ / νέῃσῐν néēisi(n)	νέοισῐ / νέοισῐν / νέοις néoisi(n) / néois
Accusative		νέον néon	νέην néēn	νέον néon		νέω néō	νέᾱ néā	νέω néō		νέους néous	νέᾱς néās	νέᾰ néa
Vocative		νέε née	νέη néē	νέον néon		νέω néō	νέᾱ néā	νέω néō		νέοι néoi	νέαι néai	νέᾰ néa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νέως néōs				νεώτερος neṓteros				νεώτᾰτος neṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Synonyms

• (new): καινός (kainós)

Derived terms

• νεᾱνῐ́ᾱς (neāníās)
• νεᾱνῐ́σκος (neānískos)
• νέαξ (néax)
• νεηνῐ́ης (neēníēs)
• νεότᾱς (neótās)
• νεότης (neótēs)
• νεόφυτος (neóphutos)

 

Descendants

• English: neo-
• Greek: νέος (néos)

References

1. Rix, Helmut (1992). Historische Grammatik des Griechischen. Darmstadt, WBG-Bibliothek.
2. Sihler, Andrew Littleton (1995). New Comparative Grammar of Greek and Latin. New York, Oxford: Oxford University Press.

• “νέος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νέος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “νέος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• νέος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• νέος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “νέος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3501 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • boyish idem, page 92.
  • childish idem, page 130.
  • curious idem, page 190.
  • exceptional idem, page 288.
  • extraordinary idem, page 297.
  • fresh idem, page 344.
  • infantile idem, page 437.
  • marvellous idem, page 516.
  • minor idem, page 531.
  • modern idem, page 538.
  • new idem, page 556.
  • novel idem, page 562.
  • peculiar idem, page 601.
  • recent idem, page 678.
  • strange idem, page 823.
  • surprising idem, page 844.
  • unaccustomed idem, page 906.
  • uncommon idem, page 910.
  • unfamiliar idem, page 917.
  • unknown idem, page 923.
  • unusual idem, page 935.
  • unwonted idem, page 937.
  • wonderful idem, page 987.
  • young idem, page 997.
  • youthful idem, page 997.

---

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek νέος (néos, “young”), from Proto-Hellenic *néwos, from Proto-Indo-European *néwos. Compare to the inherited Demotic synonym νιος (nios). [1]

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈne.os/
• Hyphenation: νέ‧ος

Adjective

νέος • (néos) m (feminine νέα, neuter νέο)

1. young, youthful
2. modern, new

Declension

Declension of νέος

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	νέος •	νέα •	νέο •	νέοι •	νέες •	νέα •
genitive	νέου •	νέας •	νέου •	νέων •	νέων •	νέων •
accusative	νέο •	νέα •	νέο •	νέους •	νέες •	νέα •
vocative	νέε •	νέα •	νέο •	νέοι •	νέες •	νέα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο νέος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο νέος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	νεότερος •	νεότερη •	νεότερο •	νεότεροι •	νεότερες •	νεότερα •
genitive	νεότερου •	νεότερης •	νεότερου •	νεότερων •	νεότερων •	νεότερων •
accusative	νεότερο •	νεότερη •	νεότερο •	νεότερους •	νεότερες •	νεότερα •
vocative	νεότερε •	νεότερη •	νεότερο •	νεότεροι •	νεότερες •	νεότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο νεότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	νεότατος •	νεότατη •	νεότατο •	νεότατοι •	νεότατες •	νεότατα •
genitive	νεότατου •	νεότατης •	νεότατου •	νεότατων •	νεότατων •	νεότατων •
accusative	νεότατο •	νεότατη •	νεότατο •	νεότατους •	νεότατες •	νεότατα •
vocative	νεότατε •	νεότατη •	νεότατο •	νεότατοι •	νεότατες •	νεότατα •

References

1. νέος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.