Μωαβίτης
Ancient Greek
Etymology
From Μωάβ (Mōáb, “Moab”) + -ῑ́της (-ī́tēs)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /mɔː.a.bǐː.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /mo.aˈbi.tes/
- (4th CE Koine) IPA(key): /mo.aˈβi.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /mo.aˈvi.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /mo.aˈvi.tis/
Noun
Μωᾰβῑ́της • (Mōabī́tēs) m (genitive Μωᾰβῑ́του); first declension
- Moabite
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Deuteronomy 23.4:
- οὐκ εἰσελεύσεται Ἀμμανίτης καὶ Μωαβίτης εἰς ἐκκλησίαν Κυρίου· καὶ ἕως δεκάτης γενεᾶς οὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὴν ἐκκλησίαν Κυρίου καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα.
- ouk eiseleúsetai Ammanítēs kaì Mōabítēs eis ekklēsían Kuríou; kaì héōs dekátēs geneâs ouk eiseleúsetai eis tḕn ekklēsían Kuríou kaì héōs eis tòn aiôna.
- No Ammonite or Moabite or any of his descendants may enter the assembly of the LORD, even down to the tenth generation.
- οὐκ εἰσελεύσεται Ἀμμανίτης καὶ Μωαβίτης εἰς ἐκκλησίαν Κυρίου· καὶ ἕως δεκάτης γενεᾶς οὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὴν ἐκκλησίαν Κυρίου καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα.
Inflection
First declension of ὁ Μωᾰβῑ́της; τοῦ Μωᾰβῑ́του (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Μωᾰβῑ́της ho Mōabī́tēs | τὼ Μωᾰβῑ́τᾱ tṑ Mōabī́tā | οἱ Μωᾰβῖται hoi Mōabîtai | ||||||||||
Genitive | τοῦ Μωᾰβῑ́του toû Mōabī́tou | τοῖν Μωᾰβῑ́ταιν toîn Mōabī́tain | τῶν Μωᾰβῑτῶν tôn Mōabītôn | ||||||||||
Dative | τῷ Μωᾰβῑ́τῃ tôi Mōabī́tēi | τοῖν Μωᾰβῑ́ταιν toîn Mōabī́tain | τοῖς Μωᾰβῑ́ταις toîs Mōabī́tais | ||||||||||
Accusative | τὸν Μωᾰβῑ́την tòn Mōabī́tēn | τὼ Μωᾰβῑ́τᾱ tṑ Mōabī́tā | τοὺς Μωᾰβῑ́τᾱς toùs Mōabī́tās | ||||||||||
Vocative | Μωᾰβῖτᾰ Mōabîta | Μωᾰβῑ́τᾱ Mōabī́tā | Μωᾰβῖται Mōabîtai | ||||||||||
Notes: |
|