μπελάς
Greek
Etymology
From Turkish belâ (“trouble, curse”), from Arabic بَلَاء (balāʾ, “affliction”).
Pronunciation
- IPA(key): /beˈlas/
- Hyphenation: μπε‧λάς
Noun
μπελάς • (belás) m (plural μπελάδες)
- (colloquial) trouble, bother (difficulty, problem, condition, or action contributing to such a situation)
- Θα έχεις μπελάδες με την μάνα σου αν το κάνεις. ― Tha écheis mpeládes me tin mána sou an to káneis. ― You'll have trouble with your mother if you do it.
- Όλο μπελάδες μας φέρνει αυτός ο άνθρωπος! ― Ólo mpeládes mas férnei aftós o ánthropos! ― That man brings us nothing but trouble!
- βρίσκω τον μπελά μου ― vrísko ton mpelá mou ― to catch it, to get the rap for
- (colloquial, by extension) nuisance, pain (person causing annoyance or inconvenience)
- Τι μπελάς είναι αυτό το παιδί! ― Ti mpelás eínai aftó to paidí! ― What a nuisance that child is!
Declension
declension of μπελάς
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | μπελάς • | μπελάδες • |
| genitive | μπελά • | μπελάδων • |
| accusative | μπελά • | μπελάδες • |
| vocative | μπελά • | μπελάδες • |
Derived terms
- μπελαλήδικος (belalídikos, “annoying, cumbersome”) (adjective)
- μπελαλής m (belalís, “pest, nuisance”)
- μπελαλίδισσα f (belalídissa, “pest, nuisance”)
- μπελαλού f (belaloú, “pest, nuisance”)
Synonyms
- (trouble, bother): φασαρία f (fasaría), ανησυχία f (anisychía), ενόχληση f (enóchlisi), στενοχώρια f (stenochória)