μουντός

μουντός

Greek

Etymology

From Byzantine Greek μουντός (mountós), from Ancient Greek μυνδός (mundós, “mute, voiceless”).

Pronunciation

• IPA^(key): /munˈdos/
• Hyphenation: μου‧ντός

Adjective

μουντός • (mountós) m (feminine μουντή, neuter μουντό)

1. (also figurative senses) dull, drab, lacklustre, matte (having no particular lustre or brightness)

   μουντό τοπίο ― mountó topío ― dull landscape

   μουντός ουρανός ― mountós ouranós ― dull sky

   μουντή θάλασσα ― mountí thálassa ― dull sea

   μουντή διάθεση ― mountí diáthesi ― lacklustre mood

   μουντό πρόσωπο ― mountó prósopo ― lacklustre face

Declension

Declension of μουντός

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μουντός •	μουντή •	μουντό •	μουντοί •	μουντές •	μουντά •
genitive	μουντού •	μουντής •	μουντού •	μουντών •	μουντών •	μουντών •
accusative	μουντό •	μουντή •	μουντό •	μουντούς •	μουντές •	μουντά •
vocative	μουντέ •	μουντή •	μουντό •	μουντοί •	μουντές •	μουντά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μουντός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μουντός, etc.)

Synonyms

• (dull, lacklustre): φαιός (faiós), σκοτεινός (skoteinós)

Antonyms

• (dull, lacklustre): λαμπερός (lamperós, “shiny, bright”), φωτεινός (foteinós, “shiny, bright”)

Derived terms

• μουντάδα f (mountáda, “dullness”)
• μουνταίνω (mountaíno, “to grow dull, to darken”)