μονότονος
Greek
Etymology
μονός (monós) + τόνος (tónos)
Adjective
μονότονος • (monótonos) m (feminine μονότονη, neuter μονότονο)
- (music) monotonous, flat
- dull, boring
Declension
declension of μονότονος
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | μονότονος | μονότονη | μονότονο | μονότονοι | μονότονες | μονότονα |
| genitive | μονότονου | μονότονης | μονότονου | μονότονων | μονότονων | μονότονων |
| accusative | μονότονο | μονότονη | μονότονο | μονότονους | μονότονες | μονότονα |
| vocative | μονότονε | μονότονη | μονότονο | μονότονοι | μονότονες | μονότονα |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο μονότονος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο μονότονος (o pio monótonos), etc.) | |||||